Na Old Hearts van het afgelopen kalenderjaar is Too Cold alweer de tweede worp van het productieve kwartet. De opvolger laat een meer belegen, beter geproduceerd en radiovriendelijker geluid horen en is een afwisselender product dan zijn voorganger – voor de fans van Shield Recordings zal het allicht bij vlagen te braaf zijn maar het opent wel de deur naar een enorm publiek en zal aanleiding zijn om vooral enorm veel te touren.

Als gezegd telt Too Cold zes tracks en wat opvalt is dat naarmate de tijd verstrijkt het geheel interessanter wordt. De eerste twee nummers weten matig te beklijven, maar Too Cold To Run, waar tevens een prachtige videoclip bij hoort, heeft echt alles waar wat een festival anthem nodig heeft. Tempowisseling, enorm lekkere drums, een refrein om mee te blèren en vooral een zanger die zijn eigen limiet op zoekt zonder daar overheen te gaan. Dat het geheel allemaal wel erg in de slipstream van The Gaslight Anthem plaats heeft, zien we graag door de vingers. Let Me Go en het nostalgische High School Boys bevestigen vervolgens dat de heren het schrijven van festival anthems duidelijk in de vingers lijken te hebben.

De meest opvallende track, en tevens afsluiter van het geheel, is Cold Ground. Waar een stevig einde allicht meer in de lijn der verwachting ligt, kiezen de heren er voor om af te sluiten met een kleine, akoestische singalong waarin een opvallende rol is weggelegd voor de mondharmonica. Fantastisch om de band op de valreep ook eens met minimale middelen te horen overtuigen. Overigens is ook van dit nummer een videoclip beschikbaar met daarin beelden van de EP releaseparty in Atak.

Al met al is Too Cold een EP geworden om trots op te zijn, die de hunkering naar een volledig album alleen maar zal versterken. Tevens geeft het de heren extra bagage om de nodige zalen en festivals in binnen- en buitenland plat te spelen. De eerstvolgende gelegenheid doet zich binnen afzienbare tijd voor daar de band voor de aanstaande editie van Geuzenpop zijn geboekt. Gaat dat zien!