Ik voel me nu al thuis hier. Uit het niets tikt een Ghanees me op de schouder. "Original?" Hij doelt op mijn Ghanese shirt van het nationale elftal. "Yes, original." En zo raak ik in gesprek met de eigenaar van de tent waar ik zojuist een goddelijk Ghanees biertje heb besteld.

Met dat biertje word ik meegezogen naar de plek waar het meeste geluid vandaan komt: het openluchttheater. En als ik het over veel geluid heb, dan heb ik het ook over veel geluid. Wat kunnen die Burundi Drummers rammen zeg! In hun groenrode kleding staan ze te schitteren op het podium. Zelden heb ik drummers op het podium zien staan die zó intens genoten van hun optreden. De passie spatte er vanaf! Over muziek kun je zeggen: love it or hate it. Over de performance van deze mannen uit het kleine landje Burundi kan ik echter niet anders dan zeggen dat het een genoegen was om ernaar te kijken. Ze voelden zich er thuis, ze deden alsof ze thuis waren en ze hoorden er ook thuis. Bij deze speciale editie van het Afrikafestival.

Het bijzondere aan deze editie is dat de organisatie niet zoals gewoonlijk aanstormend talent het podium opstuurde, maar artiesten terughaalde die het in het verleden zeer goed hebben gedaan. Zo stonden de Burundi Drummers in 2006, Rajery in 2006, Oliver Mtukudzi in 2000 en ook Daby Touré 2008 al in Hertme. Ook zijn er dit jaar grotere namen aangetrokken, waaronder niemand minder dan Richard Bona.

Richard Bona trad op als een baas. Bij andere optredens was er hier en daar nog wel een plekje vrij, maar bij Richard Bona was het hele openluchttheater gevuld. De man die samenwerkte met vrijwel alle grootheden in de wereld op het gebied van jazz stond daar gewoon even in het minuscule dorpje Hertme. Net als Daby Touré, een multi-instrumentalist en zanger uit Mauritanië, die goed weet hoe je het publiek moet entertainen. Met zijn vrolijke sound was Daby Touré de ideale afsluiter van een warme zondagmiddag genieten. Afrikaans genieten.