Om kwart voor negen kwamen Alain Clark en band het podium op en ze hadden er duidelijk zin in! Met zeven man sterk waren ze, backing vocals, twee keer snaren, toetsen en drums. Geen blazers ditmaal, terwijl deze er bijna een jaar geleden nog wel bij waren. Maar om nou te zeggen dat de blazers gemist werden? Nee dat niet. Want ook zonder blazers was het een heerlijke performance. Meteen bij het eerste nummer zat de sfeer er al in. De zaal was enthousiast en kreeg dat ook terug van de muzikanten. Alain was goedlachs, hij zocht veelvuldig de interactie met het publiek. Soms door verhalen te vertellen en complimenten te geven (‘wat zien jullie er allemaal mooi en verzorgd uit’ en ‘gisteren was ik in Eindhoven, was best leuk, maar jullie in Hengelo… !!’), en soms gewoon door samen een liedje te zingen. De meisjes en de jongens apart, zoals dat wel vaker wordt gedaan. Niet erg origineel, dat is waar, maar het werkte wel!

Hoewel een show van Alain Clark natuurlijk vooral draait om Alain zelf, gaf hij veel ruimte aan zijn muzikanten. Eerst aan het bijzonder goede achtergrondkoortje. Hun stemmen klonken erg mooi en harmonieus samen. De achtergrondzanger mocht een wonderschoon lied zingen dat hij eerder die dag in de kleedkamer had gezongen en de achtergrondzangeres kreeg de gelegenheid om een nummer van haar eigen EP te zingen. Beiden hadden prachtige stemmen en werden op gitaar begeleid door Alain Clark en zijn band. Dit gaf een mooie afwisseling aan de show. De andere muzikanten kregen ook hun momenten, vooral een dubbele gitaar/basgitaar-solo (dat is dus eigenlijk een gitaarduo) viel op.

Aan het eind van de avond kondigde Alain aan dat hij een special guest mee had genomen: Pete Philly! Die zong een potje mee, en kwam ook tijdens de toegift weer meedoen. Na twee uur hielden ze het voor gezien. Nog een toegift en de avond eindigde zoals die begon: swingend. Met ‘Hold On’ werd de avond afgesloten en iedereen deinde swingend richting de uitgang.