Heather Nova heeft het nog steeds

Kracht zit vooral in de intiemere songs

Tekst: Karin Spanjersberg / Foto's: Anne-Marie Kok ,

Heather Nova tourt een maandje door Europa. Als voorprogramma van Bryan Adams, maar op de agenda staan ook een paar eigen optredens in Nederland, Duitsland en België. De opkomst in Hengelo valt in ieder geval niet tegen.

Dat dromerige blonde meisje met die engelenstem. Voor velen zal dat het beeld zijn dat de naam Heather Nova oproept. In 1994 brak de zangeres uit Bermuda door met haar debuut ‘Oyster’ en  sindsdien bracht ze zo om de drie jaar een nieuw album uit. Vorig jaar verscheen ‘300 Days At Sea’, waarvan ze het Nederlandse publiek in november al een en ander liet horen tijdens Crossing Border.

Stefany June staat voor de taak om op deze maandagavond de Metropool op te warmen. De band uit Enschede, vorig jaar publiekswinnaar van de Popprijs Overijssel, lukt dat prima: met prettig in het gehoor liggende popliedjes als ‘Summer’ krijgen frontvrouw Stefanie Martens en haar muzikanten de stemming in de zaal er goed in.

De microfoonstandaard is omwikkeld met lelies en een rookgordijn vult het podium. Als de rook is weggetrokken komt de band op, Heather als laatste. Opener is ‘Save A Little Piece Of Tomorrow’, een track van het nieuwste album. Een week geleden speelde Heather Nova met Bryan Adams in Ahoy, maar ze laat weten dat ze toch liever hier staat: ‘You can hardly see people there. I prefer this, I can see you!’

Toch lijkt het een paar nummers te duren voor het echt lekker klinkt. Wordt Heather wat overstemd door de band of moeten ze er allemaal gewoon even in komen? De omslag komt bij ‘I Miss My Sky’, over de laatste dagen van Amelia Earhart, de eerste vrouw die een poging deed om rond de wereld te vliegen. Daar is het volle maar ook breekbare stemgeluid dat we van Heather Nova gewend zijn. Begeleid door slechts de bassist en zichzelf op gitaar komt haar stem bijzonder goed uit, net als in het daaropvolgende ‘I Wanna Be Your Light’.

Eigenlijk gaat het zo het hele optreden door. Heather lijkt – althans vanavond – het beste tot haar recht te komen met minimale muzikale begeleiding, hoewel de band toch echt wel wat toevoegt. Of staat het geluid van de drums gewoon net wat te hard afgesteld? Nummers als ‘Beautiful Ride’ en ‘Do Something That Scares You’ komen daardoor niet optimaal uit de verf. Gelukkig blijkt bij ‘Let The Wind Blow Through’ dat de drummer ook heel bescheiden kan drummen. Met Heather op toetsen en de bassist als cellist is dit een song die staat. Eigenlijk zou de piano nu een vleugel moeten zijn.

‘Maybe An Angel’ draagt Heather op aan het meisje dat haar die middag vertelde dat dit nummer werd gespeeld op de begrafenis van haar zus. Het levert een kippenvelmoment op en ook het stevige gitaarduet van Heather en de gitariste valt goed bij het publiek. Naar het einde van het optreden toe is het vooral ‘Island’ dat eruit springt. De band speelt het nummer met veel gevoel en ook haalt Heather moeiteloos alle uithalen. Het uitgebreide applaus is dan ook volkomen terecht.

De toegift begint akoestisch: het bijzonder gevoelige ‘Everything Changes’, gevolgd door ‘Maybe Tomorrow’. Heather op gitaar, de bassist op cello, en je kunt een speld horen vallen. Daarna nog één nummer met de hele band. De gitariste laat weten dat ze het Hengelose publiek ‘the best smelling crowd ever’ vindt. Dat is nog eens een origineel compliment. Na een uur en drie kwartier speeltijd knallen ze eruit met ‘Walk This World’, een waardige afsluiter.

Heather Nova. Ze is niet meer het meisje van alweer bijna twintig jaar terug, maar toch ook weer wel. Met de songs op haar nieuwste album is ze terug bij de stijl ‘van toen’ en met haar ingetogen charme weet ze het publiek nog steeds te raken. Aan de reacties te horen heeft ze haar fans vanavond in ieder geval niet teleurgesteld.