In een redelijk gevuld café biedt het kleine podium net genoeg plaats voor de contrabas, het drumstel en de drie grote Amerikaanse muzikanten. Ze zien eruit zoals Rockabilly eruit moet zien: bakkebaarden met grote brilmonturen. Vanaf de start gaat het volle kracht vooruit: snelle gitaarrifs, vette baslijnen en strakke drums bepalen het ritme. ‘Rocket to the moon’ laat aan de titel niks te wensen over. Een uitermate snel nummer wat nog het meest bij de pure rockabilly in de buurt komt, aanstekelijk en afwisselend.

Het trio is duidelijk op elkaar ingespeeld en de korte krachtige songs volgen elkaar in rap tempo op. Alles wordt uit de kast gehaald om het publiek zoveel mogelijk energie te geven, en dat lijkt te werken. Het swingt met ‘Chicken shack shack boogie’ en dat is het signaal voor een paar enthousiaste dames om te gaan dansen. Opvallend is ook dat drummer Kite moeilijk stil kan zitten en meestal achter zijn drumkit staat. Dat lijkt geen bezwaar te zijn, want het drumwerk is erg snel en flitsend. Een heel peloton aan korte songs passeert de revue, zoals ‘Wild one’, een soort Elvis Presley-jaren vijftig klassieker en het gevoelige ‘Lonely blue boy’.

Het knappe van deze act is dat erg geen moment dezelfde stijl wordt gehanteerd. Dan swingt het, dan rockt het en dan is het gewoon speedcountry of psychobilly. In de verte doet het geluid zelfs een beetje denken aan de legendarische Stray Cats. Het publiek raakt steeds enthousiaster en het dansen is steeds uitbundiger. Deze formatie is een aanrader om live te zien.

Samenvattend kun je stellen dat The Rumblejetts in een kleine intieme kroeg goed klinkt: hard en energiek.

http://www.rumblejetts.com/ http://www.myspace.com/rumblejetts