Op 27 januari speelden de Belgische mannen van Customs in Hedon en was het de eer aan Capeman om de muzikale avond in af te trappen. De muziek van Capeman is stevige alternatieve rock met harde bassen, lekkere gitaarpartijen en de nodige elektronica. Al bij het eerst nummer vlogen de bh’s en de slipjes de mannen om de oren, dit zorgde natuurlijk voor de nodige hilariteit, dus het contact met het publiek zat er al vanaf het begin goed in. Zanger Darko heeft een zuivere, warme stem en kreeg het publiek redelijk enthousiast met zich mee. Binnenkort komt het debuutalbum van Capeman uit, er zijn al wat nummers te beluisteren op Facebook.
Een aanrader!

Na een uitgebreide soundcheck was het de beurt aan Customs om het publiek te vermaken. Je kon merken dat de zaal vooral gevuld was met mensen boven de dertig. Geen gillende tienermeisje, die de toch behoorlijk knappe zanger Kristof Uittebroek en de rest van de band onthaalden. Waarom Customs vooral mensen van boven de dertig trekt is een raadsel, ook bij de jongere generatie zouden ze het goed kunnen doen.

Zanger Kristof Uittebroek, Bassist Joan Govaerts, gitarist Jelle Janse en drumme Ace Zec  openen de avond met ‘Onwords & Upwords’. Hiermee laten ze meteen merken dat het tweede album, ‘Harlequins Of Love’, meer swingende nummers kent dan het debuut album, ‘Enter the Characters’. Het swingende bleef bij het publiek echter wat uit. Er werd wel wat geklapt en her en der hupte iemand van het ene been op het ander been, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Misschien heeft het ermee te maken dat Customs de show iets te strak wilde spelen. Geen commentaar op de goede zang van Kristof en de instrumentele stukken, maar contact met het publiek wordt daarbij een beetje vergeten. Bij de eerste toegift ‘Minuet For A Gentleman’ kwam Kristof solo het podium op waarbij later de rest van de band zich bij hem voegde. Vervolgens speelden ze nog een cover van Scooter. Nee, niet die danceact uit Duitsland, maar een Belgische rockgroep met de hit ‘You’ uit 1981. Dit werd  goed bij het publiek ontvangen. Bij het slotlied ‘Harlequins’  kwam de sfeer er helemaal goed in, omdat er gevraagd werd aan het publiek om te gaan dansen. Zo eindigde de avond toch nog met dansende mensen.

Customs zette strak in het pak een nette show neer waar duidelijk de eighties in terug te horen zijn, maar dan met een eigen sound. Ze mogen wat mij betreft sneller contact zoeken met het publiek. Maar misschien hoort dit niet bij Customs, geen gedoe eromheen, gewoon lekker spelen. En dat kunnen ze!