Voor de ingang van het Enschedese poppodium slinkt langzaam een lange rij die je eerder bij de Melkweg of Paradiso zou verwachten. Buiten is het een minnetje of 10, aan Lola Kite is het letterlijk de taak om de zaal op te warmen.

Met hun doorgaans opgewekte songs voorzien van exotische beats en synth partijen met lekkere hooks lukt dat ook best aardig. Hun bijdrage aan de Excelsior catalogus bedraagt nog slechts één album, maar daar komt gauw verandering in. Hoewel de zanger het prachtige uitstapje ‘High The Moon’ op zijn naam heeft staan en de bassist de nodige lofsalvo’s te verwerken, krijgt bij zijn andere band: Moss.

Er komt behoorlijk wat nieuw materiaal voorbij. Niet zo heel vreemd, gezien hun nieuwe album ‘I Start To Believe You’ 5 maart uitkomt. Een release om in de gaten te houden. De voortekenen zijn ieder geval goed. De jongens van Lola Kite kunnen goed uit de voeten met synthesizers, samplers en gitaren. Niet geheel onwaarschijnlijk dat ze geïnspireerd zijn door de man die na hun geslaagde optreden het podium gaat betreden.

Heel pop liefhebbend Nederland weet wie Spinvis is. De man heeft sinds zijn debuut ‘Cassette’ in 2002 eigenlijk geen introductie meer nodig. Dit is ook typisch zo’n artiest die geen ruimte voor een middenweg openlaat. Je vindt het mooi of je het maar een zeikerd.

De afgelopen tien jaar heeft Erik de Jong het Nederlands(talig)e muzieklandschap verrijkt met drie studioalbums, live album ‘Nieuwegein aan Zee’, een tweetal releases met wijlen dichter Simon Vinkenoog en ‘Goochelaars en Geesten’ waarop b-kanten en rariteiten zijn gemengd met niet eerder uitgebracht werk. Tijdens deze tour staat het eind vorig jaar verschenen album ‘Tot ziens, Justine Keller’ centraal. Wederom is een Spinvis album het doelwit van lovende recensies van de popcritici. Spinvis live was meestal toch stiekem een beetje wachten op de bekende hits ‘Bagedrager’ en ‘Smalfilm’ voor velen. Kan Justine Keller daar verandering in brengen?

Saartje van Camp is met haar bijdrages op cello, toetsen en haar prachtige zang een erg prettige en spannende toevoeging aan het bandgeluid. Zij opent het avondje Spinvis, net zoals op het album, met een dromerige vrouwenstem die in de verte klinkt en door de zaal zweeft. Het startschort van een set waarin de hoofdrol duidelijk voor Justine Keller is weggelegd. Op drie nummers na wordt het laatste album integraal gespeeld. Spinvis heeft de neiging om op het podium de liedjes te voorzien van een nieuw jasje, dan wel van een compleet andere garderobe. De nummers van ‘Tot ziens, Justine Keller’ staan verrassend dicht bij het origineel. Zo horen we in het heerlijk melancholische ‘We Vieren Het Toch’ ook de pratende mensen op de achtergrond, die zo sfeerbepalend zijn voor het meeslepende nummer. Net als op de plaat past ‘Club Insomnia’ prima in het midden en vormt het een interessant experimenteel uitstapje waar Thom Yorke zich niet voor zou schamen.

Oude gedienden van het debuut: ‘Astronaut, ‘Ronnie gaat naar huis’ en het nog altijd grappige (maar toch melancholische) ‘Voor Ik Vergeet’ hoeven niet op heel veel meer applaus te rekenen dan de nieuwe aanwinsten. Ook oude bekenden ‘Het Voordeel van Video’, ‘Ik Alleen Maar Zwemmen’ (die werd uitgekleed tot een wel erg stonede versie) en publiekslieveling ‘Wespen op de Appeltaart’ worden met gelijk enthousiasme ontvangen. Hier blijkt maar weer wat voor een parel Erik de Jong heeft afgeleverd in de vorm van ‘Tot Ziens, Justine Keller’.

Een aantal bepalende zinnen, afkomstig uit ‘Oostende’ komen steeds terug. Als een motief gevlochten door de set: ‘En de band speelt door/ Heel de nacht/ Voor altijd/ In het licht/ Oh, Justine/ je hebt gezegd / Alleen dit licht / dit licht is echt’. De liefde, vertolkt door Justine Keller, zweeft over het podium en lijkt beslag te leggen op deze geweldige muzikanten die op het podium staan. Spinvis, met z’n vijfkoppige band, bewijst maar weer eens dat hij tekstueel en muzikaal de top van de Nederlandse popmuziek aanvoert. Ook op het podium evenaart hij de kwaliteit van z’n laatste album, die de hits van weleer tot goede toegiften “degraderen” en niet langer de dikkere krenten in de pap zijn. De vrouw van veertig met haar sigaret en de buitenaardse stof in haar bloed mag vanavond thuisblijven, voorlopig is Justine Keller erg fijn gezelschap. Ja, dat is heel goed nieuws.

 

 

De band speelt door:

Februari 2012

03 / 02 Effenaar – Eindhoven
04 / 02 Atak – Enschede
05 / 02 Mezz – Breda – uitverkocht
09 / 02 Oosterpoort – Groningen uitverkocht
10 / 02 CC Mechelen- Mechelen
11 / 02 Paradiso – Amsterdam uitverkocht
14 / 02 Protestavond Tegen Liefdesverdriet- Amsterdam,Trouw
17 / 02 Paard – Den Haag uitverkocht
18 / 02 de Florin (Spijkers met Koppen) – Utrecht
18 / 02 Podium Vorstin – Hilversum
23 / 02 Doornroosje – Nijmegen uitverkocht
24 / 02 Doornroosje – Nijmegen uitverkocht
25 / 02 Hedon – Zwolle uitverkocht
26 / 02 Instore Fame – Magna Plaza , Amsterdam

Maart 2012

03 / 03 Parkstad Theater – Heerlen
08 / 03 Patronaat – Haarlem
10 / 03 Instore Platenhuis Oor – Almere
10 / 03 Underground – Lelystad
30 / 03 De Gigant – Apeldoorn
31 / 03 De Fijnfabriek – Erica