Uit Volendam komt ook ‘andere muziek’. Verschillende muzikanten uit het Noord-Hollandse dorp hebben zich verenigd in het PX Songwriters Guild. Inmiddels timmert Case Mayfield aardig aan de weg en ook indie-folkband AlascA speelt zich steeds meer in de kijker. In 2010 stond AlascA in de finale van de Grote Prijs van Nederland en hun song ‘Icarus’ was te horen in een commercial van Toshiba. Muziekkenner Leo Blokhuis riep de band onlangs uit tot de muzikale belofte van 2012.
‘Of dat verwachtingen schept? Dat vind ik een lastige vraag’, zegt Frank Bond, zanger en gitarist van AlascA. Frank ontmoette Leo bij een signeersessie. ‘We raakten in gesprek en ik gaf hem wat van onze muziek mee. Hij zei nog: weet je het zeker? Ik wist het zeker, we staan helemaal achter wat wij doen. Als iemand als Leo dan zoiets zegt over onze muziek geeft dat een goed gevoel, een soort bevestiging.’
Debuutalbum ‘Actors & Liars’
Binnenkort verschijnt ‘Actors & Liars’, het debuutalbum van AlascA. Elf liedjes die ieder een eigen verhaal vertellen. ‘Invloeden vanuit de 60’s, 70’s en huidige indiescene smelten samen tot authentieke indie-folk waarin melancholische melodieën, poëtische teksten en close-harmony vocals de hoofdrollen vertolken’, vertelt de promotekst ons. De band realiseerde het album met de Britse producer Alan Branch, die eerder samenwerkte met onder andere U2, Jeff Beck en Sinead O’Connor.
‘We hadden eigenlijk al in 2010 een album willen uitbrengen, maar het zat ons niet helemaal mee. Ik heb mijn studie nog afgemaakt, de anderen zijn zo’n anderhalf jaar geleden gestopt. Sindsdien zijn we allemaal fulltime met de muziek bezig’, vertelt Frank, die zijn studie Engelse Taal- en Letterkunde afrondde met een masterscriptie over Bob Dylan. De band presenteert het album op 17 februari in de PX in Volendam – ‘daar waar het allemaal begonnen is’ – en op 10 maart in Amsterdam voor de pers, in de bovenzaal van Paradiso.
Afwisselend ingetogen en overweldigend
Vanavond is AlascA terug in het Almelose muziekcafé Dr. Rock, waar de band afgelopen zomer al eens speelde. Wie alleen wat studiowerk kent en een avondje rustige muziek verwacht, kan zijn verwachtingen direct opzij zetten. Het eerste nummer, ‘Panta Rhei’, wordt erin geknald met een Doors-achtig intro en ook is hier en daar een flinke vleug Dylan te horen. Deze jongens weten een bijzondere eigen draai te geven aan hun inspiratiebron, de muziek uit de jaren '60 en '70.
AlascA klinkt afwisselend ingetogen en overweldigend. Niet alleen door het gebruik van de instrumenten, ook door de stem van Frank. Het ene moment klinkt hij uiterst breekbaar, waarna hij ineens de ruimte weer volledig weet te vullen. Het breekbare komt ook goed naar voren in ‘End of the Year’ en ‘Politics’, de eerste single van het album. De sterke samenzang van de bandleden valt met name op in het rustige ‘Traveler’s Vesper’, dat a capella meerstemmig wordt ingezet.
Op de setlist staan verder enkele covers, waaronder de Dylan-klassieker ‘I Want You’ en ‘Sloop John B’ van The Beach Boys. Gitarist Ferry neemt daarbij de zang voor zijn rekening. Ferry speelt ook erg enthousiast banjo en voorziet daarmee ‘Never Cry Wolf’ van een Fleet Foxes-achtig sausje. Hebben we het al over de teksten gehad? Een kleine greep: de lyrics van ‘155’ brengen Shakespeare tot leven en bij ‘End of the Year’ voel je de winterkou toch even helemaal tot in je tenen.
Een sterke naam
Over winterkou gesproken: waar komt die bandnaam toch vandaan? ‘Alaska is een sterke naam, het betekent “that which breaks the sea”. Wij schrijven het met een c, dan zijn we beter te vinden via zoekmachines. En met twee hoofdletters A, dat spiegelt zo mooi in het logo.’ Daar is over nagedacht. En wat zijn de verdere plannen voor dit jaar? ‘We hopen veel te spelen, ook op festivals natuurlijk. Een groot voordeel is dat we onder alle omstandigheden kunnen spelen: in onze oefenloods kan het namelijk flink koud zijn’, lacht Frank.