Een avondje symfonische metal met Delain en Seven Waters

Bands uit Zwolle en Hengelo, samen helemaal los!

Tekst: Max Stolk / Foto's: Willem Stolk. ,

Op 14 december 2012 stond Delain, met een van hun laatste optredens van het jaar, in Metropool te Hengelo. Samen met publiek dat uit zijn dak ging en de band werd er een mooie avond van gemaakt.

De band Seven Waters is een vrij jonge band, in 2008 werden de nummers geschreven en in 2010 zijn ze begonnen met live-optredens. Ze zijn beïnvloed door bands als Delain, Epica, Within Temptation en The Gathering. De band is nog jong, wat vooral aan de communicatie met het publiek en tussen de verschillende bandleden te zien was, deze was namelijk mondjesmaat en houterig. De zangeres probeerde wel wat qua interactie met het publiek en de verschillende bandleden, maar dat liep niet lekker. Desondanks speelden alle bandleden strak, was de zangeres zuiver en had de band plezier in wat ze deden. Ook het publiek genoot van de muziek en daarvoor gaat een band natuurlijk. Het was dus een leuke opwarmer voor Delain.

Delain was het idee van Martijn Westerholt, de ex- toetsenist van Whithin Temptation, en kreeg genoeg steun om door te gaan. Ze beginnen met het nummer ‘Workerbee’. Alle bandleden gaan er direct voor en de volumeknop staat dan ook vol open. In vergelijking met Seven Waters was er direct veel meer contact met het publiek. Niet alleen omdat meer mensen de teksten kenden en mee konden zingen, maar ook omdat frontvrouw Wessels meer communiceerde met het publiek. De zangeres had plezier, de band had plezier, het publiek had plezier, kortom iedereen had plezier. Onder leiding van de Wessels werd er gesprongen, geschreeuwd en gezongen. Maar er werd vooral veel geheadbangd: lang of kort haar, groot of klein, vooraan of achteraan, iedereen ging los.

Wat ik zelf jammer vond was dat er niet werd afgeweken van de albums, alle solo’s staan bijvoorbeeld ook op de albums. Dit was jammer, maar geen teleurstelling: de band speelde de solo’s strak, zonder een noot te missen, de zang was zuiver en het samenspel was goed. Ook hier was de interactie tussen de verschillende bandleden onmisbaar, vooral Wessels had veel interactie met de anderen, maar ook de beide gitaristen hadden hun momenten. De drummer, die voor het publiek verstopt zat achter zijn drumstel, kreeg ook zijn portie van de aandacht.

Na het zogenaamde laatste nummer, verdwenen de bandleden van het podium, maar kwamen, zoals velen verwachtten, terug om toch nog drie nummers te spelen, waaronder ‘The Gathering’ als afsluiter. Op alle nummers ging het publiek helemaal uit zijn dak, maar bij ‘The Gathering’ ging het helemaal los en werd het optreden met een knaller afgesloten.