Alweer de zevende keer Paardpop en deze keer een Dance-editie. Vrijdag 18 november gingen de voeten van de vloer in Zwolle. Het feestje ging tot de kleine uurtjes door in het Vliegende Paard met University of Dance en hardcore op de mannenwc, maar het begon allemaal in Hedon met niemand minder dan Nobody Beats The Drum.
Achter de drie mannen van Nobody Beats The Drum staat een heel groot wit scherm in een halve boog. Op dat scherm zijn de videoclips van Nobody Beats The Drum te zien. De video’s lopen synchroon met de electronische set en daardoor wordt het een heel sterk en indrukwekkend geheel. De duistere sfeer van de muziek wordt extra versterkt door de duistere beelden. Wanneer ‘Blood On My Hands’ instart zie je mensen glimlachen alsof er iets bruuts staat te wachten. En ja hoor, op het scherm is de bloedmooie Nicole uit de video te zien die een vlijmscherp mes aflikt, terwijl door Hedon een keiharde bass klinkt. Het publiek had wat opwarmtijd nodig, maar zodra ‘Blood On My hands’ speelt gaat iedereen, van voor tot achter in de zaal, helemaal los.
Na dit optreden verhuist het feestje naar het centrum. Naar het Vliegende Paard. De avonden worden hier vaak aangekleed met Nederlandse hitjes als Sex Met Die Kale van de Lawineboys. Vanavond niet, maar komen de gebruikelijke gasten nog wel als er opeens een DJ-booth staat waar normaal de polonaise begint? Nee, ze zijn er niet. Het publiek is compleet anders: jonger en beweegt veel meer.
Op de begane grond staat de University of Dance. Zij staan klaar met een heel arsenaal aan DJ’s. Vooral Bassjackers valt op.Hij draait house én hiphop én pop én dubstep en iedereen geniet ervan. Niet meer dan veertig man, maar die veertig zijn wel kei-hard aan het dansen.
Als je van boven komt en naar beneden loopt, waar de dubstep gaande is, loop je eerst langs de WC’s. Niets bijzonders, totdat je opeens merkt dat er wel heel veel lawaai uit de mannenwc komt. Je kijkt nog eens. Wacht, staat er nou een DJ ín de WC te draaien. Ja, en hoe? Keihard hardcore draaien terwijl je letterlijk op de WC-pot zit.
Beneden in de kelder druipt het zweet nog net niet van het plafond. Het Zwolse Seven League Beats draait, geen Fakkelteitgroephiphop deze keer. Nee, alleen maar dubstep. Ook tracks van hun laatste EP Klapvoet komen langs, zoals ‘Armeens’. Beetje krapjes ziet het er wel uit: 7LB staan met z’n tweeën achter in de zaal met een grote box net boven hun hoofd. Jij als danser moet uitkijken dat er niet een elleboog je gezicht in vliegt, maar dat hoort erbij.
Tegen het eind komt de uitsmijter even binnen kijken. Bassjackers begint net aan de laatste paar tracks en het volume gaat even harder. Hij pakt z’n iPhone en opent een app die het volume kan meten. 108 decibel staat er op het scherm en hij loopt hoofdschuddend maar weer naar buiten. Kort daarna begint er ook bij Bassjackers een rondje dubstep en er ontstaat een pit midden in het Paard. Twee tellen later staan er vier bewakers in de zaal. Niets aan de hand het hoort erbij, maar: “Normaal dansen ze niet zo hier”, zegt de bewaker terwijl hij voor de tweede keer hoofdschuddend naar buiten loopt.