Deventer uit is altijd lastig, maar het loopt al snel flink aan en met sir René Jannink uit Deventer in de gelederen, die vanavond zijn nieuwe kastanjebruine met wespentaille toont (de staande bas mensen, wat denken jullie), komt dat allemaal prima in orde. De soundcheck alleen al is bijna een compleet optreden en ach, daar houden we eigenlijk wel van.

De band begint gedurfd, want bijna ingetogen, met wat losjes op de Neil Young-leest geschoeide liederen. We kunnen trouwens niet uitsluiten dat de Neil referentie hier ingegeven is door het feit dat Kings' zanger/gitarist Rik Kaez zijn kapper met Shakey lijkt te delen. Of misschien toch niet al te veel Young, want hoewel er op verschillende momenten in de set driftig wordt gegenre-hopt (leuk woord voor Srabble), blijkt een vorm van gruizige americana de songs over het algemeen heel behoorlijk te schragen.

Muzikaal is het helemaal waterdicht bij deze jongens. Ze zijn gelijk op stoom en laten het niet meer afweten. We krijgen een muzikaal vergezicht gepresenteerd waarin Afro-Amerikaanse en Caribische invloeden niet worden geschuwd. De rockers rocken, de skankers skanken, de stompers stompen, de gitaarsolo's worden op de juiste hoge noten voorzien van passende intense blikken naar het plafond en er is over het algemeen genoeg smoel voor wel vijfendertig provinciesteden. Dikke voldoende ook voor de toetsenman, die een brede grijns het gehele optreden niet van zijn kop lijkt te kunnen krijgen en er als bonus ook nog een aantal moddertje-vette solo's bij weet te serveren. Drummer Adri Karsenberg kennen we nog van (je zou er bijna nostalgisch van worden) Fratsen en blijkt nog altijd een uitmuntend trommelaar. Daar komt nog bij dat de bandnaam ondergetekende weer eens deed graven naar die hele fijne derde plaat van de allang op de spreekwoordelijke mestvaalt van de muziekgeschiedenis belande Pink Fairies. Ook van The Kings Of Oblivion schijnt een plaat op stapel te staan; we houden ze in de gaten!