Grote podia die hun kleine collega’s een handje helpen. Een prachtig initiatief van de Provincie Overijssel. Atak werkt hier natuurlijk ook aan mee en besteedt talent uit aan cafés en podia in de buurt. Onder de naam "Atak doet het met..." zijn er aantal locaties geselecteerd waar Atak voor een boost zal zorgen. Ditmaal krijgt café de Buren in Boekelo een injectie van het Enschedese poppodium.
Een gezellig gevuld café en twee handen vol enthousiaste aanhang voor het podium zijn het decor. John Karlson, normaal gesproken bekend als oefenruimtebeheerder Jurjen Karelse, is niet onervaren met de akoestische gitaar. Onder dit iets lekker klinkende synoniem heeft hij al eens eerder met minimale middelen opgetreden. Een kleine buizenversterker, een beetje reverb, een microfoon, een gitaar en een gitaarkoffer met een microfoon erin voor een ondersteunde beat. Het is alles wat hij nodig heeft. Nou klinkt dat best veel als je het zo opsomt, maar dat valt best mee. Een goed half uur trakteert de Enschedeër, al dan niet met hulp van oud bandgenoot Kenneth, Luke en Tim, op rootsy folksongs. Leuk om te zien dat John steeds zelfverzekerder overkomt en met ogenschijnlijk gemak de nummers wegtokkelt.
De beurt is aan de broertjes Christoffel. Geen onbekenden in de scene. Kenneth zat ooit samen met Jurjen in Wreckyard. Samen met zijn broer Luke maakt hij momenteel furore met The Road Home, die onlangs nog De Doorbraak wonnen. Broer Sem kon er vanavond niet bij zijn. Hij heeft verplichtingen in het westen van het land: bassen bij Stefany June. De ouders van dit, door de Twentsche Courant Tubantia bejubelde, trio zijn zoals altijd aanwezig. Met een trotste blik wordt elke noot, look en grap vastgelegd voor later. Vanuit hetzelfde standpunt, met drie camera’s.
Feedback gaan we vanavond niet horen. Wel goed gebrachte liedjes met de urgentie zoals we van de jongens gewend zijn. De Christoffels spelen een aantal nummers van The Road Home samen. Er komen covers voorbij van onder andere The Gaslight Anthem, Gregory Page, Alkaline Trio, Elvis Costello, Bruce Springsteen (grote held van Luke) en een stel eigen nummers, waarvan één nog geen halve dag oud. Luke brengt het zonder aarzeling. Ze spelen allebei een blokje eigen nummers. Zeker niet onverdienstelijk.
Vanavond hebben we een primeur. Kenneth gaat voor het eerste meer dan twee nummers achter elkaar zingen. Bij Wreckyard nam Jurjen dan weer het stokje over. Wat doet Kenneth het goed alleen! Met zijn ronde zalvende stem, denk aan een lager gepitchte zanger van Motion City Soundtrack, krijgt hij Boekelo een stuk stiller. Naast mij hoor ik Bert Bennink (cultuur godfather van Overijssel) praten met een mede dorpsbewoner: “Als je Boekelo stil krijgt, ben je écht goed”. Het zijn niet alleen goede muzikanten, ze hebben ook nog die entertainende factor. Dat wordt een akoestisch blokje in The Road Home set. Net als de grote held van Luke dat ook zo mooi doet.
Vanavond is het één groot ons-kent-ons en die-speelt-met-die verhaal. De mannen zijn via meerdere projecten en bands aan elkaar te linken. Zo is het maar een klein sprongetje van de Christoffels naar Tim van Doorn van Clueless. De drummer van wijlen Wreckyard drumt nu bijvoorbeeld in Clueless. Vanavond blijkt maar weer eens dat Tim de drijvende kracht achter Clueless is. Solo op het podium met slechts gitaar en zang blijven de songs van zijn hand fier overeind. Tim is bezig met zijn soloalbum en zal die vanavond integraal ten gehore brengen. Bij wijze van try-out. Voor de oplettende luisteraar is er ook een verhaallijn te ontdekken bij deze goed geklede twintiger.
Helaas is ondergetekende na één nummer elders nodig en kan de set niet afgekeken worden. Volgens Bert uit Boekelo was het heel goed en heeft hij de Buren bijna stil gekregen. Een goed teken.