Het Burgerweeshuis is op zaterdagavond 16 oktober volledig uitverkocht. De zaal is gevuld met vrienden, familie en fans, die speciaal voor deze bands gekomen zijn en graag willen zien/horen wat het resultaat is van jarenlang hard werken. Lick Lick doet er alles aan om je te entertainen. Een volle bak licht, ventilatoren waar het haar mooi van gaat wapperen, drumsolo’s, gitaargeweld en een zanger die het publiek voortdurend uitdaagt. De show was een mooi samenhangend geheel. De enige twee kleine puntjes van kritiek zijn dat er af en toe wat fouten werden gemaakt en dat de zanger maar niet wist wat hij met zijn microfoonstandaard moest doen. Het publiek vond dat natuurlijk geen reden om af te haken, en ging helemaal los op de muziek van Lick. Na het optreden sprak ik de band om nog even na te praten over het optreden en de EP. Alle bandleden waren aanwezig, behalve de bassist Stijn, "maar die heeft toch niet zoveel te vertellen", aldus de overige bandleden. Voor mij zaten ze, lead gitarist Richell Overink, slaggitarist Jasper Ellenbroek, drummer Beinthe Groen en zanger Nolle Groen. Nog helemaal in extase van het optreden stelde ik ze de volgende vragen: Hoe voelt het om nu je eigen EP te hebben gemaakt? Hoe was het proces? Ik hoorde dat jullie afgelopen zomer ook wel eens met zijn allen op het dak muziek gingen maken? Naast jullie EP ging vandaag ook jullie eerste videoclip in premiere, hoe kwam die tot stand? Jullie clip heeft ook medewerking gekregen uit de States, LA welteverstaan. De EP is net uit, wanneer kunnen we een album verwachten? Wat zijn jullie doelen voor het komende jaar? Dan de laatste vraag: wat maakt Lick, Lick? Paceshifters Hoe voelt het nu om je eigen album te hebben? Hoe ging het schrijfproces? Hebben jullie zelf favoriete nummers?
Lick trapt de avond af met het vertonen van hun allereerste video clip van het nummer, ‘Bad As Luck’. In de clip zien we zanger Nolle in een bokswedstrijd strijden tegen een ietwat bredere tegenstander... De video wordt goed ontvangen door het publiek, vooral door vrienden van de band die zichzelf terug zien op het witte doek. Voor het podium is een groot wit doek gespannen. Waarom wordt al gauw duidelijk als na de videoclip de lichten achter het doek aangaan en we de silhouetten van de bandleden zien. De band begint te spelen en na een lange uithaal van Nolle komt het doek neer en begint de band met een krachtig optreden.
Geweldig, pure trots. Nu hebben we eindelijk iets toonbaars dat zegt: dit is onze muziek, like it or not.
Passen en meten, we zijn een band die de afgelopen twee jaar flink heeft lopen zoeken naar de juiste vorm waarin we onze muziekstijl willen gieten. Het begon allemaal met nummers maken die we leuk vonden klinken, maar later kom je er achter dat je gewoon muziek wil maken in het genre waar je zelf het liefst naar luistert. Dat is voor ons rockmuziek uit de jaren '60, '70 en '80 en nu maken we alleen nog muziek die in dat genre thuishoort. De band zelf is niet zo democratisch, het is echt een kwestie van meeste stemmen gelden. Mochten er nou twee bandleden zijn die het echt niet leuk vinden dan proberen we die nog te overtuigen, maar als dat niet werkt dan schrappen we het nummer gewoon.
Nou dat is een grappig verhaal, wij wonen dus midden in de stad, de meeste van ons dan. Op een gegeven moment ontdekten we een gat tussen twee huizen in, waar we heel relaxed konden zitten en daar zijn we begonnen om met elkaar muziek te luisteren en dus ook muziek te maken.
Het plan voor een clip was er al heel lang. Toen we net de Burger Band Clash hadden gewonnen bestond het idee al, maar hebben we nog even gewacht, want we wilden het wel meteen goed doen. We hebben samen met het Burgerweeshuis rond de tafel gezeten en na veel geregel kwam er dus een videoclip uit waar we vooral Joris Debeij voor moeten bedanken.
Klopt, het beginshot is opgenomen in LA en het is daar in de Hollywood Studios afgemixed en ge-edit. We hebben hiervoor gekozen omdat we onze clips een internationaal tintje willen geven. Onze muziek richten we op een internationaal publiek en dus ook de clips.
We zijn nu vooral bezig met het promoten van de band d.m.v. onze EP en met het schrijven van songs. Ons optreden van vanavond had negen songs terwijl er op onze EP zes nummers staan. We blijven doorschrijven en misschien is er dan volgend jaar een album.
Op de lange termijn is ons doel internationaal bekend worden, maar ons doel voor het komende jaar is zoveel mogelijk shows spelen en zorgen dat we herkend worden. (Op dat moment loopt er net een meisje voorbij dat zegt: "jullie zijn toch die jongens van Lick?") Kijk dat bedoelen we.
De show, wij geven je een ervaring van hoe een rock show hoort te zijn.
Na het overweldigende optreden van Lick, was het de beurt aan Paceshifters. Een nog vrij jonge band die nu al een geschiedenis heeft waar veel beginnende bands alleen maar van kunnen dromen. Voor het optreden sprak ik ze in de kleedkamer van de band. De kamer was helemaal vol met mensen die ze vriendelijk verzochten de ruimte te verlaten voor het interview. Ik kreeg een drankje aangeboden en ging op een stoel zitten recht tegen over de drie bandleden, drummer Koen Klarenbeek en de broertjes Paul en Seb Dokman op de bas en gitaar. In een relaxte sfeer begon ik met het interview.
Prachtig, hier hebben we al die tijd voor gewerkt en nu hebben we iets tastbaars.
Bij ons is de inbreng van ider bandlid welkom. Iemand van ons komt met een idee, en dan gaan we dat met zijn allen uitwerken. We begonnen met een paar nummers en in twee jaar tijd hebben we zo een album vol kunnen maken. We hebben Jochem Jacobs van The Textures benaderd, en die wou maar wat graag met ons de studio induiken, dat ging perfect! De klik was er meteen en hij was gewoon een geweldig gast om mee te werken. Hij moedigt je aan, geeft je advies en je kan gewoon heel erg met hem lachen, wat het belangrijkste is tijdens de opnames.
Seb:
'Hey Judge', om zijn energie en het gewoon helemaal los gaan.
Koen: 'Age Of The Millennials', het is een compact nummer waar alles in zit waar ik van houd.
Paul: Nou, toen we begonnen kreeg Paul stemproblemen waardoor we met de zang nog even moesten wachten, maar gelukkig konden we al het instrumentale al wel inspelen. Verder hebben we eigenlijk nooit problemen in de band. We gaan goed met elkaar om en het is altijd dikke lol met elkaar. Zelfs als broers onder elkaar gaat het prima. Wat misschien ook helpt is dat we ook allemaal apart vrienden hebben, maar ook die komen wel eens bij elkaar trouwens. Ach, we houden gewoon van elkaar.
Hoe is het om bij grote tv programmas en radiozenders te spelen?
Onwerkelijk, het betekent dat we vooruit gaan, onze doelen nastreven en het wordt steeds leuker. We blijven er ook nuchter onder, want ja, wat heb je nu aan sterallures? Je maakt er niet echt iemand blij mee en je zet jezelf in een kwaad daglicht, zo zijn wij niet.
Straks Zomerpop en Paradiso, whats next?
We spelen binnenkort in Hedon, de Melkweg en Effenaar. We proberen ook zoveel mogelijk in voorprogrammas te komen van grote bands zoals we deden bij The Supersuckers en Peter Pan Speedrock. Onze grootste wens is om met Motorhead samen te kunnen spelen.
Na het interview klimt de band het podium op om te laten zien wat het album te bieden heeft. Het was een optreden met wat minder nadruk op de show, maar meer op de muziek. Op het podium enkel een uitsnede van een Chevrolet (inclusief echte koplampen) voor het drumstel. De band komt het toneel op, maakt zich nog even klaar en laat de punkrock losbarsten. Wat volgt is een rechttoe rechtaan rockshow. Niks geen poespas, gewoon rammen en beuken en het publiek wil daar maar al te graag gehoor aan geven. De "moshpits" vliegen om je oren, zo erg dat er halverwege zelfs beveiliging bij moet komen om er een paar uit te pikken die net even iets te ver gingen. De band zelf speelt een strakke show en vooral het nummer Dad (dat voor het eerst wordt gespeeld) brengt het nodige kippenvel met zich mee.
Na deze avond moet ik zeggen dat ik fan ben geworden van beide bands. Lick en Paceshifters zijn twee bands die je gezien moet hebben, al is het maar om te weten dat er ook uit Deventer en Wijhe goede muziek komt!