Roos Reebergen met haar band speelt dinsdagavond 11 mei in de kleine theater van de Deventer schouwburg. In het filmhuis naast de schouwburg is er een inleidende documentaire te zien over haar. In de documentaire neemt ze ons mee naar haar boerderij in Duiven. De trots van de familie Reebergen. De boerderij gaat echter tegen de vlakte en de familie zal noodgedwongen moeten verhuizen. Er wordt plaatsgemaakt voor nieuwbouw. De documentaire kondigt een waarschuwing aan. De gemeente gaat uiteidelijk over het besluit om de boerderij af te breken. ‘Pas nou op met plaatsen van nieuwe woningen. Heeft nieuwbouw iets huiselijks?’
De boerderij heeft iets huiselijks; het straalt warmte uit die Roos in haar songs legt. Lekker knus, totdat ze haar leeftijd van achttien bereikt, dan overweegt ze naar Utrecht te verhuizen, dat gaat ze vrijwel meteen doen. Ze moet afscheid nemen van haar familie en de boerderij met dieren. Daar merkt ze dat een gesloopte boerderij toch pijn doet. Tranen worden zichtbaar gefilmd. Ze laat in de documentaire zien dat ze veel van zichzelf wil delen met anderen. Wat gaan we meemaken vanavond?
Roos is een speelse vrouw, niet alleen met woorden, maar ook met haar plekje vinden op het podium. Links achter de piano of rechts op het keyboard. Of ze speelt met een accordeon en brengt een ode aan een man in het publiek
In het theater is het makkelijk om interactie met het publiek te maken. Tussen de songs door vertelt ze, warrig, maar met een vleugje humor.
Roosbeef komt in een stroomversnelling terecht. In 2009 speelt ze nog op Lowlands. Die aanpak is de band net iets te groot. Het streven van de broers om klein te blijven krijgt steun. Roos gaat een samenverwerkingsverband aan met Torre Florim van De Staat. Samen nemen ze nummers op, die oorspronkelijk zijn geschreven door mensen met een verstandelijke beperking. ‘Oudjaar’, vanavond in a capella uitvoering is een voorbeeld. ‘geef je geld niet uit aan onweer, geef je geld niet uit aan onweer, geef je geld niet uit aan onweer, maar geef het aan de armen, geef het aan de armen, of aan mij…’ .
Roos heeft een omvangrijke band bij elkaar, vijf man past nog net op de theatervloer. De muziek en effecten ondersteunen op een mooie manier haar liedjes. Zingt ze over een bos, dan klinkt er geroezemoes en onstuimigheid. Effecten komen goed naar voren door creatieve kunstjes op het drumstel of op de gitaar.
Poëtisch samengevat kom ik niet verder dan dit couplet:
Ze speelt met de stilte
Ze speelt met woorden
Ze spelen met akkoorden
Haar belevenissen als herboren.
Rilstem om aan te horen