Of dit jaar de beoogde 10.000 bezoekers gehaald zal worden, is aan het begin van de dag nog maar de vraag. Als het aan het zeer gevarieerde programma ligt in elk geval niet.. Alleen het weer zou nog parten kunnen spelen en regen zou wel eens veel mensen ervan kunnen weerhouden om het, in de afgelopen jaren, vernieuwde Prins Bernhardplantsoen te bezoeken.
André Manuel
De aftrap van het festival, en tevens de Maand van de Amateur Kunst (MAK), wordt verzorgd door zanger/ cabaretier André Manuel. Zijn betoog, zittend op de rand van het podium, al lezende van laptop, pleitend voor de amateurkunst. Met veel humor en met het opzoeken van grenzen, zoals we van Manuel gewend zijn, weet hij het publiek aan het lachen te krijgen.
Velvet Monk
De eerste band op het hoofdpodium is Velvet Monk. De Hengelose formatie rond zanger Burcak Sikar timmert hard aan de weg en na het winnen van De Doorbraak is het dan ook een logisch vervolg dat de vijf-mans formatie zich mag bewijzen voor een breder publiek. Dat weet Sikar als geen ander zo vroeg op de dag te doen. Zelfs bij nieuwe nummers weet hij het publiek aan het meeklappen te krijgen. Enkele, ruim bejaarde, mensen staan op ruime afstand van het podium met tevredenheid te kijken. 'Die jongen weet er wel een show van te maken' hoor ik één van hen achter me zeggen. Met een opmerking van deze 'nieuwe doelgroep' doe je het toch behoorlijk goed!
Martin Turner's Wishbone Ash
De eerste grote publiekstrekker van deze dag is Martin Turner's Wishbone Ash. De Britse rockband die vooral bekend is geworden als grondlegger van het twinlead-guitar geluid. Samen met gitaristen Ray Hatfield en Danny Wilson en drummer Dave Wagstaffe weet Turner vooral een oudere doelgroep aan te spreken. Toch zijn het niet alleen vijftigers die voor het podium staan, ook veel jongeren zijn benieuwd naar de zang en gitaar kunsten. Het publiek wordt vooral niet teleurgesteld. De band trakteert het publiek met gelikte twinlead-guitar solo's en fijne samenzang. Het lijkt de oude rotten in het vak ook bijna geen moeite te kosten. Aan de routine ligt het zeker niet, wel aan de lol die Turner en zijn mannen hebben wanneer ze nummers als 'Ballad of the Beacon' en 'Rock n Roll Widow' ten gehore te brengen. Een toegegooide cowboyhoed wordt onder het spelen moeiteloos opgezet. Wishbone Ash weet er geen genoeg van te krijgen.
Birth of Joy
Op de Metrostage staan ook een keur aan bands zoals Birth of Joy. Op eerste gezicht lijkt de band erg op DeWolff, maar na even luisteren is het eigenlijk alleen nog maar de bezetting van drum, gitaar/ zang en orgel die aan de Limburgers refereert. Zanger/ gitarist Kevin Stunnenberg, bekend van The Tommycats, heeft zich in deze nieuwe driemansformatie bewezen zichzelf te vernieuwen en te ontwikkelen. Zijn stem doet enkele malen denken aan Jim Morrison van The Doors. Met diezelfde energie spelen ze hun set uit op het kleine podium.
Ottoboy
Boeiend is niet alleen Birth of Joy, Ottoboy weet in z'n ééntje veel publiek naar zich toe te trekken. Met gitaar op schoot, een basdrum voor zich en naast zich een high-hat krijgen zijn liedjes meer body en ziet het er spectaculair uit. Helaas wordt het na 'Uncle Jesus' een beetje eentonig en zou meer variatie wel op z'n plek zijn.
The Horse Company
Tevens op BAM! Staat The Horse Company. De Zwolse formatie rond broers Hilberdink timmert flink aan de weg. Helaas begint het al fout doordat de setlist kwijt is en de microfoon van zanger Arjen weigert mee te werken. Toch weet hij alles met een grapje op te lossen en haalt na 'The Pools Are Infected' bassist Arjan Pronk het papiertje met de te spelen nummers uit zijn achterzak. Misschien was The Horse Company toch beter uitgekomen op het hoofdpodium.
Postman
Na twee jaar geleden nog op het andere Hengelose festival 'Summersquare' te hebben gespeeld mocht Postman Hengelo weer aandoen. Een zeer energieke act waarin verschillende stijlen als hiphop, reggae en soul moeiteloos in elkaar overgaan. Het publiek gaat helemaal op in de strakke teksten van de charismatische frontman Remon Stotijn. Het is ook moeilijk om hierop stil te kunnen blijven staan!
Caro Emerald
Tevens was het moeilijk stilstaan bij de afsluitende act van dit mooie festival, namelijk Caro Emerald. Ze was al geboekt voor ze doorbrak en daarmee heeft dit festival een mooie troef in handen om extra publiek naar het festival te trekken. Hoewel het erg koud is, is het gelukkig nog steeds droog. Dat Emerald en haar band inmiddels erg ervaren zijn is zeker te merken. Zo worden de nummers soms iets te- perfect uitgevoerd waarbij dat ten kostte gaat aan de spontaniteit. Natuurlijk weet Emerald met haar hits 'A Night Like This' en 'Back It Up' het festival tot achteraan aan het dansen te krijgen.
De organisatie van het BAM! Festival kijkt terug op een geslaagde editie. Volgens mede-organisator Pim Kokkeler is het festival vrijwel vlekkeloos verlopen en is het verwachtte bezoekersaantal van 10.000 ruim overtroffen, een recordaantal! Het nadenken over een vierde editie is dan ook een logisch vervolg en als het aan de organisatie ligt komt deze er zeker. Dus zet alvast in je agenda 21 mei 2011 BAM! Festival Hengelo!