Het was een mooi feestje 23 januari in Hedon. Triggerfinger rockt en wordt een grote. Een paar jaar geleden kreeg de Belgische formatie de Nederlandse poppodia nog niet vol, maar daar lijkt verandering in te komen. Hedon was tot de nok toe gevuld. En terecht, want de band weet een meer dan puike rockshow neer te zetten.

Frontman Ruben Block weet met zijn charisma wat het is om een podium te besteigen. Vanaf noot één is er opperste concentratie en wordt er met veel enthousiasme gespeeld. Elke klap is raak en elke aanslag zorgt voor een dijk van een sound. Die eigen sound heeftTriggerfinger dan ook. Weliswaar is deze sound geïnspireerd door andere bands, maar je kunt horen dat ze een eigen geluid hebben. Dat komt vooral door frontman Block. Met drie dikke versterkers kun je ook niet anders dan een dijk van een geluid creëren. Er staan maar drie man op het podium, maar als je zegt dat er twee extra gitaristen meedoen, zou je het ook geloven. 
 
Ook Baskanon ‘Monsieur Paul’ staat op een nonchalante manier zijn nootjes weg te spelen. Alsof het hem helemaal geen moeite kost. Moeite? Tja, met zijn honderdvijftig kilo moet het hem wel een beetje moeite kosten. Desondanks weet ook hij wat het is om flink los te gaan. Met eerdergenoemde nonchalance,maar met pakkende bewegingen kun je stellen dat deze ‘Monsieur’ een prima basis is om op te bouwen.

Dan Drummer Mario Goossens. Hij weet met keiharde meppen de band de juiste ‘groove’ te geven. “Lekker functioneel”, lijkt het motto te zijn van de drummer. Niet te moeilijk, wel knetterstrak. De performance van de band is misschien niet origineel, maar drie mannen in maatpak doen het altijd goed. Waar Triggerfinger een paar jaar geleden nog niet echt opzien baarde in de Nederlandse zalen, lijken ze nu af te stevenen op plaatsen als Pinkpop en Lowlands. Muzikaal Nederland zal er waarschijnlijk niet raar van opkijken. Deze band heeft het. Het rockt en het grooved. Nederland: hier is Triggerfinger.