De versgevallen sneeuw ligt dik op alle toegangswegen als op donderdag 16 december de finale van “stairway to Hedon” plaatsvindt Zwolle. De gladheid weerhoudt niemand ervan om het talent van de finalisten te komen aanschouwen. De sfeer zit er al ruim voor het startsein goed in. Deze avond zullen de vier finalisten (Zoziezo, The Doots, Make it Count en De Alliantie resp.) het tegen elkaar opnemen in een bloedstollende eindstrijd voor de grote prijs. De winnaar gaat tevens naar huis met een plek in de voorrondes van “De Doorbraak”, een optreden als voorprogramma van een band of act in het Hedon en een fotoshoot door Pedro Sluiten.
Even na negenen draaien de hoofden van het publiek zich richting podium waar op dat moment een bebrilde man het woord neemt. Het is de presentator van de finale en hij legt het publiek nog even uit wat er precies gaat gebeuren die avond. Het mag duidelijk zijn dat er voor de finalisten veel op het spel staat. Om het voor de artiesten nog even iets spannender te maken wordt de avond ook nog eens gefilmd. De beelden zullen vervolgens hun weg vinden naar een mooie dvd. Om deze dvd een succes te maken, wordt er wel het een en ander van het publiek wel verwacht. Er worden daarom alvast een aantal beelden geschoten van een enthousiaste menigte.
Dit blijkt geen probleem als de ijzersterke beat van de Zwolse hip-hop formatie ‘Zoiezo’ door de speakers de zaal in blazen. Het publiek verandert in een golf die meedeint op het ritme. Dit ritme is een van de weinige dingen die men goed kan horen. De microfoons van de rappers staan iets aan de zachte kant en ook wordt er niet heel erg goed gearticuleerd. De zinnen en woorden vloeien door elkaar heen als een soort woordenbrij. Dit is vast niet de bedoeling. Het publiek lijkt er doorheen te kijken en reageert enthousiast op elk geluid. Voor het laatste nummer begint, wordt er nog even een verkoopspraatje gehouden en smijt de DJ een cdtje het publiek in als hij een duistere beat inzet. Deze beat laat je hart sneller kloppen en de wat oudere bezoeker ervaart haast een hartaanval. Toch mooi hoe een zo’n nummer een hele act kan redden.
De presentator laat ons weten dat er nog meer op het programma staat. De helft van het publiek hoort het niet meer, die staat al buiten te roken. Ook onder deze rokers zit de stemming er goed in. Het maakt ze niet uit in de snijdende kou te staan, ze weten dat ze zo weer lekker in de warme zaal staan te genieten van de muziek.
Een heerlijk gitaar rifje kondigt, na zo’n tien minuten in de kou, ‘Make it Count’ aan op het podium. Vanuit de coulissen komen de bandleden op en ze zetten meteen een stevig nummer in. Het duurt dan ook niet lang voor het publiek reageert op deze rockband. De muziek wordt als een lekker smakend medicijn ingenomen en een deel van het publiek gaat los. Het is typische “doorrij muziek”: muziek die waarbij men het gaspedaal iets dieper indrukt en men de pedalen van de fiets sneller laat draaien. De frontman lijkt angstaanjagend veel op die van de ‘Arctic Monkeys’; al doet de muziek meer denken aan ‘Bowling for Soup’ of misschien zelfs ‘Blink 182’. Het is gewoon lekker. Dat vindt het publiek ook en er ontstaat voor het podium een heuse pogo pit. Zeker een optreden dat niet zou misstaan op de grote podia van het land.
De ‘Alliantie’ neemt vervolgens het podium van de heren over met beats van Christus die doordringen tot in de nieren. Het publiek verandert opslag in ja-knikkers (knikkende hondjes op de hoedenplank). Het klopt namelijk allemaal. Athomus en Leon maken er weer een feest van en Hedon kan er niet omheen. De Zwolse formatie staat als een huis en laat de ramen rinkelen. De twee jonge mannen bewegen zich als sterren in de spotlights en zelfs het geroezemoes valt een beetje stil door de scherpe teksten. De groupies staan vooraan mee te springen en zelfs de fans van ‘ZoieZo’ zetten de geschillen aan de kant om gezellig mee te doen. De ‘Alliantie’ laat zeker een goede indruk achter in Hedon.
Last but (definitely) not least krijgen we nog de Apeldoornse band ‘The Doots’. Aan het gejuich en geschreeuw is al te horen dat het zeker geen onbekenden zijn in Zwolle. Immers, het podium oplopen is, alvorens één nooit aan te slaan, volgens het publiek al reden genoeg voor een groots applaus. Wellicht mogen spreken van de publieksfavoriet. Het gejuich neemt toe als de bassist zijn instrument laat spreken en de drummer bijvalt in een prachtige crescendo. Full power lijkt het motto van de band te zijn en ze spelen vol overgave. De rauwe muziek maakt wat los in het publiek. Meisjes dansen, jongens knikken, en de band swingt. Het laatste nummer wordt opgedragen aan een willekeurig meisje in het publiek en zal haar naam als titel dragen. ‘Dana’ is in een klap populair en ze zal waarschijnlijk op eenzame avonden nog vaak terug denken aan deze avond.
Maar dan is het toch echt aan de professionele jury om een eindoordeel te vellen. Hier doen ze gelukkig niet zo lang over als de rokers vrezen. De meeste bandleden en rappers staan ondertussen nerveus in de kou; ook zij willen graag zo snel mogelijk weten wie de winnaar is. Het wachten is gelukkig snel voorbij. De acts verzamelen zich op het podium en zien er opeens een stuk nietiger uit dan toen ze aan het spelen waren. De stoere rappers zien er vrij nerveus uit en dat maakt het erg aandoenlijk.
In plaats van de winnaar kenbaar te maken, komt de presentator met een grote knuffelbeer aanlopen. Hij legt uit dat de knuffelbeer de Hedon beer is. De winnaar van de avond zal deze beer altijd mee moeten nemen. De beer moet ieder podium een mooi plekje krijgen. Allemaal leuk en aardig maar de mensen willen zijn alleen geïnteresseerd in wie de beer dan mee naar huis mag nemen. Gelukkig wordt er niet langer omheen gedraaid. ‘Make it Count’ mag zich de grote winnaar noemen. De band loopt zichtbaar over van trots.. Het publiek is het er niet mee eens dat erg jammer is voor de winnaars. De band heeft immers terecht gewonnen. Gelukkig laat Make it Count zich niet kennen. Terecht, want we gaan ongetwijfeld nog veel van deze band horen, en dat is totaal geen straf.