Op een typische herfstavond staat de verslaggever van 3VOOR12/Overijssel voor zijn gevoel aan de poorten van de hel. Het valt gelukkig allemaal wel mee, maar de line up van deze avond in Hedon zal “daar” zeker niet misstaan: Obscura, Evocation, Dying Fetus en Cannibal Corpse. Fantastisch, zeker op een doordeweekse dag.
Bij binnenkomst staat Obscura al op de planken van de altijd gezellige zaal hier in Zwolle. Man, o, man , deze Bayerische muzikanten laten er geen gras over groeien. Het zijn dan ook technisch zeer hoogstaande virtuoze metal muzikanten. Van gitaar tot drum is deze band in één woord overweldigend. De mensen reageren nog wat lauwtjes maar dit heeft waarschijnlijk met het vroege tijdstip te maken.
Na het optreden van Obscura is zeer duidelijk de toon gezet en verschijnt het Zweedse Evocation op het podium. Dit betekent een lekker potje agressief beuken à la old school metal zonder franjes. Jammer genoeg kon deze act de broek van de verslaggever niet helemaal doen bollen. Het publiek denkt hier anders over, want er zijn mensen die het zeker waarderen gezien hun harde gejuich en aanmoedigingen op de klanken van de monotone zanger.
Het is een andere zaak bij Dying Fetus. Menig Vlaming zal het woord ‘amai’ in de mond nemen wanneer ze deze act horen. Het neigt dan ook naar ‘grind core’, dat erop neer komt dat deze act verschrikkelijk bruut speelt. Hun nieuwste album ‘Descend into Depravity’ wordt alom zeer goed ontvangen en deze mannen maken dit live ook meer dan waar. De volgelopen zaal laat dit ook merken aan deze band uit de States. Na iedere song worden zij dan ook luidkeels toe geschreeuwd. In drie kwartier wordt men helemaal murw gebeukt door deze driemanformatie. Echter, het kost veel aandacht om de hoogstaande kwaliteit van de band te kunnen volgen. Vele breaks worden opgevolgd door zeer snelle stukken waarna de twee zangers elkaar afwisselden met luid gebulder als een tweekoppige draak.
Dan is het eindelijk zover en kan de band met bloederige lichaamsdelen beginnen. Voor degene die Canibal Corpse niet kent: de band bestaat inmiddels al zo’n ruim twintig jaar. Al sinds hun start in 1988 is deze band bijzonder hard op weg om zo goor mogelijk over te komen. De dood wordt in alle vormen toegezongen met een zware grunt waarvan de doden letterlijk weer kunnen op staan.
Het gordijn is na 1988 voor de heren nog lang niet gevallen, maar op het podium presenteren ze zich wel als een soort gordijn: ze hebben allemaal een grote bos haar tot aan de navel. Hierdoor is van een gezichtsuitdrukking weinig sprake, zij het op hoge uitzondering. Dit doet men toch afvragen of ze soms wat verlegen zijn. Maar van deze verlegenheid is niks meer terug te vinden als de zanger oproept tot een partijtje headbangen: “you can try to keep up with me headbangin, but you will fail, but at least you can try!” Hiervan is geen woord gelogen. Als een bezetene gooit hij zijn haar in het rond om na een onafgebroken minuut de microfoon vol te brullen. De verslaggever besluit dit eens te tellen en komt tot een shockerende ontdekking: maar liefst 180 verbazingwekkende omwentelingen. Nog nooit heeft een mens dit kunnen waarnemen. Een fantastisch staaltje werk dus.
Kortom, het uitverkochte publiek in Hedon krijgt absoluut waar voor zijn geld. Het publiek headbangd dan ook allemaal tevreden mee op de gestructureerde chaos die deze vijf mannen uit Tampa Florida maken.