Ongeveer een half uurtje na het optreden op de markt van Oldenzaal komt Mickael Boshuijer naar de afgesproken plek backstage om een aantal vragen te beantwoorden voor 3VOOR12/Overijssel. Het werd een gezellig gesprek over raggende Kroatiërs, ‘Disorganizzata’ en een jeugd als punkrocker. Wat vond je van het optreden vanavond? ‘Tof! Toen we aankwamen vonden we het meteen een mooi plekje om op te treden, zo midden op de markt met al die cafeetjes er omheen. Ook is het leuk om een keer in Oldenzaal op te treden, dit is onze eerste keer hier en we hebben ons goed vermaakt. De sfeer was goed, al was het wel duidelijk dat we langer dan normaal nodig hadden om de mensen mee te krijgen, ze waren duidelijk nog zoekende naar wat het voor muziek was.’ Dat is dus wel iets anders dan de optredens op bijvoorbeeld Lowlands of Geuzenpop? ‘Ja, dat is het zeer zeker, daar gingen de mensen meteen los en wisten mensen ook wat zij van onze muziek konden verwachten, daar komen mensen je gerichter opzoeken.’ En zeg eens eerlijk, waar was het nu leuker om te spelen; Lowlands of Geuzenpop? ‘Het één is niet leuker dan het ander, overal waar het publiek je waardeert is de show goed. Op Lowlands was de show wel heel extreem goed, zo zal het eigenlijk altijd moeten zijn. Maar dat wil absoluut niet zeggen dat wij niet genieten van andere optredens. We kunnen ook nog steeds genieten van de optredens in kleine cafeetjes waar het zweet van het plafond drupt. Dat heeft sfeer en dat moet je als muzikant meegemaakt hebben. Iedereen omschrijft jullie muziek anders. De één heeft het over ska, de ander over punkrock, nog weer anderen zeggen dat het polka of reggae is. Hoe noem jij de muziek die jullie maken? ‘Daar is eigenlijk maar één woord voor: Disorganizzata. Dat is om die reden ook de titel van de cd geworden. Het is van alles wat, het bevat alle muzieksoorten inderdaad. Maar, als je de cd luistert dan ontdek je dat het wel een geheel is. Veel invloeden maar toch duidelijk één lijn.’ En dan nu de cliché vraag, welk nummer vind je zelf het mooiste? Ondanks dat het allemaal zo verschillend is? ‘Haha, ik heb dan ook wel echt een cliché antwoord, ik vind het een moeilijke vraag. Het zijn allemaal onze eigen kindjes. Over je kinderen ga je niet zeggen dat je het ene kind leuker vindt dan het andere. We zijn gewoon supertrots op de cd, juist omdat zoveel verschillende nummers een duidelijk geheel kunnen vormen. We hebben de cd ook analoog opgenomen met apparatuur uit de jaren ’60. Dit hebben we gedaan omdat we heel graag de energie die op het podium vrijkomt wilden vastleggen op de cd. Wij vonden dat dit de enige manier was om dit juist te doen. En als ik de reacties hoor van de mensen die de cd hebben denk ik dat dit zeker de juiste keuze is geweest.’ Ik hoorde dat je vroeger als punkrocker bent begonnen, vertel! ‘Toen ik 15 jaar oud was speelde ik inderdaad in allerlei punkrockbandjes. Ik zong in die bandjes, ik drumde wat. Het waren veelal 3 akkoorden nummer waar je hard op kon gaan. Inspiratie haalde ik bijvoorbeeld uit The Ramones. Het ging mij wel puur om de muziek, niet om de uiterlijkheden. Geen hanenkam of zoiets dus. Ik bezocht wel hardrock festivals. En nog steeds ben ik bezig met punkrock, dit is ook terug te vinden op ons album. Echte balkan maar op de punkrock manier.’ Een festival bezoeker, dan moet het ook speciaal zijn om zelf op Lowlands op te treden, toch een groot en populair festival in Europa. ‘Haha, dat is grappig dat je het zo zegt… Ik heb drie keer op Lowlands mogen optreden en ben er één keer als bezoeker geweest. Maar ik ben er eerst geweest als artiest en daarna pas als bezoeker, dat was wel erg raar. Opeens mocht ik als bezoeker zijnde niet backstage, vreemde ervaring. Maar het is echt een te gek festival. Het is ook een festival wat veel publiciteit krijgt, het is bijzonder om dan daar te staan We traden de laatste dag op maar dat was niet te merken aan het publiek, ze gingen helemaal uit hen dak. Volgens mij had iedereen zich kapot gedronken en wilde ze allemaal nog flink feesten. Het was zo intens dat het optreden in een roes aan mij voorbij is gegaan. Waanzinnig, ik heb er geen ander woord voor.’ Jullie hebben pasgeleden nog rondgetourd door Bosnië, wat hebben jullie daar gedaan? ‘We zijn daar flink aan het optreden geweest en we hebben daar onze videoclip opgenomen voor het nummer “Pleshi”.’ Is het erg anders om op te treden in Bosnië in vergelijking met Nederland? ‘Dat is ook weer moeilijk te zeggen, Nederlanders gaan echt los. Het is als ze een knop omzetten, zo van: “Kom, en nu gaan we feesten”. Al kunnen Bosniërs er ook wat van. Hm, ik weet het echt niet. In Kroatië was het optreden trouwens erg extreem, het leek wel een slachtpartij. Het klinkt apart maar het was echt supervet om te zien als artiest. De security moest er zelfs bijkomen, en dat hadden we toch maar mooi gedaan.’ Optredens door heel Nederland, een tripje naar Bosnië… wat kunnen wij nu van jullie gaan verwachten? ‘We reizen volgende week naar Mexico, we gaan daar rond gaan touren en we komen in verschillende televisie- en radioprogramma’s. Ook hebben we een bijzonder project te doen in Mexico. Er staan optredens gepland in de gevangenis. We gaan daar voor en met gevangenen optreden die voortkomen uit de rebellen bewegingen daar. Wat precies de bedoeling is weten wij zelf ook nog niet maar dat het een speciale kans is, is duidelijk. Door deze unieke kans zullen mensen ons gaan associëren met deze mensen die strijden voor hun standpunten. We krijgen deze mogelijkheid door Manu Chao, waarmee we goed bevriend zijn. En we hebben er echt ontzettend zin in! Zodra we terug zijn in Nederland is de videoclip klaar en gaan we de single promoten. We gaan ook optreden als gekken om de mensen die ons niet kennen kennis met ons te laten maken. Ook zit er een clubtour aan te komen die we gaan doen samen Balkanbeats, dit sluit op elkaar aan en we hopen dat het aanslaat bij de mensen.’