Vol van verwachting toog ik op een (voor de zomer van 2007) zwoele woensdagavond naar de oude markt van Enschede alwaar het eindconcert van de introductie zou plaatsvinden. Vroeg in de avond, met een los geschatte 700 man publiek voor het oversized openluchtpodium, zou Ellen ten Damme met begeleidingsband optreden. Nu had ik net de week daarvoor kennisgemaakt met de single ('Impossible Girl') van de zangeres/actrice, en hopende op een zelfde soort prettig luisterbare rocksongs begaf ik mij richting de voorste paar rijen voor het podium. De eerste tegenvaller had nog niets met de band te maken. Blijkbaar had de geluidstechnicus een flink stuk gehoorschade, want terwijl de bassen vrij beschaafd doorkwamen zorgde de veel te hard staande hoge tonen ervoor dat oordoppen eerder noodzaak dan luxe waren. Achja, dat kan gebeuren, het kan niet altijd perfect zijn. Jammer genoeg bleek dit ook de slogan van ten Damme en band te zijn. Zeker het eerste gedeelte van het optreden komt over als een moetje. De ongeïnteresseerdheid straalt er op momenten vanaf. Later wordt dit wel beter. Als de band er een beetje inkomt volgen ook wel enkele lekkere stukjes muziek, maar het gevoel dat dit optreden meer agendavulling is dan iets anders laat zich niet afschudden. Vervolgens denkt de zangeres ook nog eens grappig te zijn met goedbedoelde maar niet bijzonder interessante intermezzo's tussen de nummers. Daarmee is het feest compleet. Misschien waren mijn verwachtingen wat te hoog gespannen door de landelijk bekende naam en prima single, Uiteindelijk blijft slechts een gemiddeld rockbandje over met een absoluut sexy zangeres met weinig nummers waar ik warm voor kan lopen. Gezien de lauwe reactie van het publiek zal ik zeker niet de enige zijn geweest. Ellen, als ik jou was zou ik gewoon doorgaan met lekkere singles maken en alleen optreden als je er echt voor wil gaan, want zo is het ook niks. Oh ja, huur een andere geluidsman.