Clueless bij de Grote Prijs

Over soundchecks, gitaarknopjes en zegetochten

Tim van Doorn, ,

De Overijsselse band Clueless stond 29 september 2007 in de halve finale van de Grolsch Grote Prijs. 3VOOR12/Overijssel berichtte hier al van. Nu heeft Tim, de zanger van Clueless, echter zelf een verslag geschreven. Geniet dus van een kijkje in de keuken van Clueless.

Over soundchecks, gitaarknopjes en zegetochten

De Overijsselse band Clueless stond kort geleden in de halve finale van de Grolsch Grote Prijs. 3VOOR12/Overijssel berichtte hier al van. Nu heeft Tim, de zanger van Clueless, echter zelf een verslag geschreven. Geniet dus van een kijkje in de keuken van Clueless. Afijn. Ik werd een paar dagen voor de gig opgebeld door iemand van All On Black, goede band trouwens, of wij eventueel konden ruilen van plek met hen. Zij stonden namelijk als laatste en de zanger en bassist hadden die avond ook nog een gig in België. Respect, moet je sowieso namelijk al hard rijden & no prob for us dus zogezegd, zo gediggiedaan. Afsluiter zijn is vet want dan is er meestal veel publiek, al waren er nog twee die het voor elkaar kregen om te laat te komen (ik noem geen namen). Wat ik mij niet, of beter; op de dag zelf pas realiseerde was dat de afsluiter van de avond ook als eerste moet soundchecken. Totale chaos dus als je drummer, die in Osnabrück woont, om elf uur hoort dat hij om één uur weg moet rijden om op tijd te komen. Ik had zelf in de planning om de zanger van de band Wreckyard te gaan opnemen, dus ook dat moest last minute omgegooid worden. Allemaal helemaal niet erg.. maar het typeert de band. Of het typeert mij, maar ik geloof graag het eerste. Onze bassist Willem had een familie-uitje en was rond de klok van drie al "on arrival", drummer Floh was er rond twintig over drie en onze gitarist Daan en ik rond de klok van half vier. Precies op tijd voor de soundcheck die om half vier begon. Het duurde allemaal wat langer dan de planning waardoor ik het idee had dat enkele andere bandjes, die gaandeweg binnen kwamen, ons wat boos/ teleurgesteld aankeken. Achteraf hoorde ik van de zanger van Good Dog Happy Man dat men wel doorhad dat we een goede fundering aan het leggen waren voor de geluidsmensen. Gelukkig, we doen tenslotte ook mee om nieuwe vriendjes te maken. Goed. Soundcheck voorbij.. de stad in! We hadden tenslotte nog 6 uur om ons te vermaken. Op het moment dat we de stad in liepen belden Bram en Lucinda, ons gitaar-tech-en-merch-girl-liefdeskoppel, dat zij ook waren gearriveerd. Eerst even cdtje gekocht van The Cure voor de terugweg, pizzatje gegeten en 2 extra meegenomen naar Hedon voor "the love couple". De avond begon met All On black, en wat ik al eerder zei; goede band. Zonde dat ze niet door zijn gegaan naar de finale. De rest van de tijd heb ik vooral backstage doorgebracht dus ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat ik weinig van de andere bands gezien heb. Wel gehoord, en alles was poepiestrak en keigoed. Uiteraard gaat het bij zo'n wedstrijd niet om wie het beste speelt. Dat kan gewoon niet, zeker niet meer in de halve finale. Allemaal goede bands namelijk, dus mijn idee is dat het vooral om de nummers gaat en hoe je ze overbrengt op je publiek. Ik was eigenlijk niet zenuwachtig voor de tijd, maar toen we eenmaal het podium opliepen begonnen mijn benen wel te trillen. We hadden een set van 20 minuten en 40 seconden om te spelen in een tijdsbestek van niet meer dan 20 minuten. Om eerlijk te zijn is dat niet gelukt, maar we hebben dusdanig snel gespeeld dat het ons door de jury vergeven is gelukkig! Ik kan weinig vertellen over het optreden zelf behalve dat het dus erg snel was, en daardoor kwamen sommige routine stukjes zoals publieks-participatie erg chaotisch over. Ik hoorde dat het juist daarom wel grappig was, blijkbaar ben ik grappiger als ik snel praat! Einde van de set was heftig, laatste nummer was "Theme For WWIII" (ook de afsluiter van onze nieuwe plaat) en dat nummer is een kreng om live te spelen. Op plaat al snel, en als ik er zin in heb zet ik 'm vaak live nog veel sneller in. Dit keer dus ook en dat was hard werken. Ik gooide na de laatste noot mijn gitaar van me af en verliet het podium. Helemaal buiten adem! Het is altijd even een reality check als je dan hoort dat je je spullen snel even moet opruimen. Blijkbaar had ik de gitaar dusdanig hard van me afgegooid dat alle knoppen over het podium verspreid waren. Erg kut, maar het was het waard. Want? WE ZIJN DOOR! We mogen 8 december in de Melkweg in Amsterdam spelen en daar hebben we heel erg veel zin in! Ik hoop dat iedereen die dit leest ons daar dan ook komt supporten, want alle hulp is welkom! Bedankt voor het lezen en tot 8 december!