Het eerste album van Wilsum trapt heel hard op het gas en klinkt zeer belovend. De winnaar van de Oogst van Overijssel in 2005 klinkt rauw, nostalgisch en strak. Wilsum heeft zich in twee jaar tijd behoorlijk in de kijker gespeeld. Vooral vanwege de duidelijk herkenbare stijl. ‘Wij zijn makkelijk in een hokje te plaatsen, zo zijn we makkelijk te vinden. Gelukkig maar.’, zoals de band zelf zegt. ‘Wow, ik hoor de jaren zeventig!’, moet de eerste kreet zijn die je slaakt als je het cd-tje afspeelt. De walm van motorolie komt je tegemoet, terwijl zanger Joost van Wilsum je toeschreeuwt dat we vanavond gaan cruisen. De openingstrack “Cruisin’” begint met de brullende motor van een Pontiac Firebird, die toepasselijk het startschot geeft voor dik veertig minuten rock ‘n roll. Wilsum is niet vies van andere instrumenten dan de gitaar. Op “Who Will Help You” klinkt een heerlijke mondharmonica, verzorgt door Bas Kleine. Verder klinkt een strakke orgel in enkele nummers. Af en toe duikt de band in een ander genre. Een beetje funk in “Sway” en een snufje stonerrock in “Rain”. Maar nergens wijkt de muziek af van de gulden snede, voor Wilsum moet het rock ’n roll zijn. Dat het nummer “Baton Rouge” sterk doet denken aan “Sweet Home Alabama” van Lynnyrd Skynnyrd is een mooi eerbetoon, want het is een van de sterkste nummers van het album. De invloeden van het viertal zijn duidelijk terug te vinden in het album. Grootmachten als Led Zeppelin en The Who liggen voor de hand, maar ook rocklegendes als Link Wray en Blue Cheer behoren duidelijk tot de grote voorbeelden. Want Wilsum klinkt robuust als een roestige mammoettanker. Gelukkig is het album niet één grote hommage aan hun helden, maar is er een duidelijk eigen sound gecreëerd, dat hopelijk meer populariteit gaat genieten. Want Wilsum rockt, elf nummers lang. Rauw en roestig. Omdat de rockers van Wilsum door LiveXS tot local hero zijn gebombardeerd treden ze 21 november op in Paradiso.