'Have a little love, as we're fighting with each other'. Dat de zanger van de Black Rebel Motorcycle Club (BRMC) aan het begin van de avond hiermee profetische woorden zong, zal hij waarschijnlijk niet hebben geweten. De band gaf op 23 november een concert in het Overijsselse Rijssen. BRMC speelde een afwisselend repertoire op deze vrijdagavond. Nummers van de laatste twee albums werden afgewisseld met oudere nummers. Dat het publiek ook op deze nummers hoopte, bleek onder andere uit wat een bezoeker tijdens een stilte tussen twee nummers uit alle macht richting het podium schreeuwde; 'Whatever happened to my rock and roll'! De reactie van het publiek hierop, een hoop gejuich en geklap bewees het nog maar eens. Het publiek dat op het concert af kwam liep erg uiteen. Headbangende mannen met grijzend haar en een net iets te ver uitpuilende buik boven de broek, meisjes in korte rokjes, hippe dertigers in overhemd en das; ze waren er allemaal. Waar de jonge mensen vooraan stonden te springen, stond achter in de zaal de iets oudere generatie. De band speelde in een decor dat veel fans waarschijnlijk bekend voorkwam. Op de muur achter het podium hing een zwart doek, met daarop in witte letters een doodshoofd en de bandnaam. Zelf waren de artiesten volledig in het zwart gekleed, waardoor je ze bij het doven van het licht bij het nummer 'Too Real' amper kon onderscheiden. Niet alleen het publiek leek te genieten van de muziek, maar ook de artiesten zelf. Na de klassieker 'Whatever happened to my rock and roll' verliet de band het podium, om na terugkomst een toegift te geven van maar liefst 5 nummers. Een oneindig gillende gitaar voor de versterker zorgde voor een indrukwekkend einde. Dat het uiteindelijk met die liefde, zoals bezongen werd in het eerste nummer, wel goed zat, bleek uit de gemoedelijke sfeer die hing in de zaal. Het enige kleine opstootje dat ontstond was al snel weer vergeten, waarna men weer gebroederlijk naast elkaar stond om te genieten van de muziek.