Een café vol met stamgasten, fans van de aanwezige bands en muziekliefhebbers, twee dagen en vijftien bands. Dat is het concept van Friends ’n Bands, een initiatief van café Friends in Enschede. Dit jaarlijks terugkerende evenement vond dit jaar alweer voor de vierde keer plaats. 3voor12 Overijssel was er zowel 29 als 30 november bij. Het waren twee avonden met veel diversiteit, met voor jullie de hoogtepunten op een rijtje. De aftrap van het festival wordt gedaan door de band Born in October. En dat deze band de aftrap goed heeft gedaan mag zeker gezegd worden. Een band, ontstaan in oktober 2006, met twee bekende gezichten uit Shockwave weet rock neer te zetten met funk invloeden. Born in October brengt een nieuw geluid, Enschede kan trots zijn op deze aanwinst. De volgende act wordt verzorgd door Lickety Split. Geef deze meiden een gitaar en zij geven jou een afwisselende en akoestische setlist. Met de combinatie van catchy eigen nummers en covers als “Blitzkrieg Bop” van the Ramones en “Cry” van The Veronicas stelen de dames de harten van alle aanwezigen. Als afsluiter spelen zij samen met Born in October nog de covers “Sweet Child of Mine” en “Hot Kiss”. Wederom een fijne verassing. Ook staat the Albion de eerste avond op het podium, een rock/postpunk band. De band bestaat uit vier enthousiaste jongens in een zwarte broek met een witte blouse die duidelijk alles geven om dit optreden tot een succes te maken. De muziek is gestructureerd en het is een contrast met de twee voorgaande bands, iets wat dit optreden ten goede komt zodra het publiek gewend is aan deze nieuwe insteek. Een andere band waarvan ik zelf denk dat de muziekliefhebbers in Overijssel nog veel van gaan en willen horen is Wheelchair Momma. De band is zeker van de muziek die ze maakt, de bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld. De heren van Wheelchair Momma vinden het zelf zo leuk om de muziek te maken dat het voor het publiek niet alleen leuk is om naar te luisteren maar ook om naar te kijken. Het is op de tweede avond drukker dan de eerste avond en de stemming zit er goed in. Het is tijd voor een muziekgenre dat op de donderdag niet voorkwam, hiphop door de formatie ‘Face It’. Nu heb je hier niet te maken met een hiphop-liefhebber, maar ik vond dit een goed optreden. Er is veel interactie met het publiek en het optreden krijgt een onverwachte wending als Clueless gitarist Tim van Doorn opeens een nummer met de hiphoppers meedoet. Het publiek reageert enthousiast, zowel de fanclub als de rockliefhebbers. Dan de band Schimanski. Een band met een hoog rockniveau. De covers van de betere rockbands als de Foo Fighters, Queens of the Stone Age en Stereophonics maken indruk op het publiek. De zanger staat erbij als een echte rockster met zijn biertje en sigaret in de hand. En als klap op de vuurpijl springt hij een gat in het podium. Als dat geen Rock ’n Roll is weet ik het ook niet meer. Om het Rock ’n Roll niveau hoog te houden gaat ook Clueless vanavond het podium op. Het is een optreden zoals de Clueless fans het gewend zijn. Energiek, contact met het publiek, gewoon goed. Clueless heeft het allemaal in huis, ook duidelijk te merken aan het nog steeds alsmaar enthousiaster wordende publiek. Dan is het alweer tijd voor het laatste band; The Tommycats. Deze bekende band in Enschede en omstreken weet er als allerlaatste nog een knallende afsluiter van te maken. Het is een vrolijk optreden, en de drie kwartier die gepland staat voor het optreden zijn duidelijk te kort. Het publiek wil meer, en dat krijgen ze ook. Met een toegift maken The Tommycats een einde aan het festival, en een betere afsluiting kunnen deze twee dagen niet krijgen.