Al 35 jaar staat Raymond van het Groenewoud op de bühne. Dit moet natuurlijk gevierd worden met zijn fans. En fans heeft Van het Groenewoud. Van heinde en verre is het wat oudere publiek afgereisd naar Hedon. In een fantastische show dat zeer wordt opgeleukt door drie blazers, de gitarist, basgitarist en drummer, tovert Van het Groenewoud bij iedereen een glimlach op het gezicht. Al is alleen zijn humor en zijn outfit in deze genoeg om een glimlach te veroorzaken. Een volgepakt Hedon gniffelt en de wangen van de bezoekers staan bol. Groenewoud staat gehuld in een apenpakje, of te wel als tambour-maïtre inclusief staf, zijn bezoek te woord en brengt direct de sfeer er goed in. Het plezier dat de bandleden inclusief Van het Groenewoud hebben bij dit optreden druipt er van af waardoor de bezoekers pijn krijgen in de wangen van het lachen. Niet alleen zijn de bandleden zeer enthousiast, ook spelen zij foutloos en met een souplesse waar een muziekliefhebber zijn handen bij aflikt. De bassist, Steven van Gool, weet met zijn strakke baspartijen de funk tot leven te brengen. Ook de gitarist, Thomas Vanelsander, die een zeer aangename verschijning heeft, druipt uit elke porie muzikaliteit en verbluft zo nu en dan het publiek met zijn virtuoze uitspattingen. Het plaatje is compleet met de meest humoristische en diepgaande teksten van Van het Groenewoud en de klanken van de blazers (Hugo Boogaerts, Pieter Lamotte, Bertus Borges) en strakke drumpartijen van Cesar Janssens. De prachtige prozaïsche teksten en de funky tunes bezorgen de feestgangers een mooie start van de kerstperiode. Er wordt tijdens het optreden volop gedanst, konten bonken tegen elkaar, armen worden ingehaakt en hoofden worden in de nek gegooid bij de Nederlandse funky klanken. De Overijsselse band Swelter mag de spits afbijten bij dit feestje. Men kan wellicht van mening zijn dat dit een moeilijke taak is bij een publiek dat van plan is om te feesten. Swelter startte immers 6 november geleden met een semi-akoestische tour inclusief violist. Echter, het publiek staat doodstil te genieten en te luisteren naar de mooie klanken die Swelter en de violist voortbrengen. Normaliter is Swelter een rockende formatie. Dit geluid is voorlopig ingeruild voor het semi-akoestische timbre, ter promotie van hun aankomende debuutalbum. De reacties zijn, het blijkt niets voor niets, zeer positief. De violist die Swelter hierover het gezelschap mag versterken kan rekenen op tig complimentjes. Zanger Bart Drost meldt het publiek gekscherend dat de complimentjes over de violist niet zo origineel meer zijn en hoort dan ook graag andersoortige complimentjes. Aan het eind van het optreden krijgt Swelter hierin zijn zin als blijkt dat alle cd's die waren meegenomen uitverkocht zijn. Kortom, hoewel Swelter en Raymond van het Groenewoud een vreemde combinatie leek, brengt dit samenspel een prachtige evenwichtige avond. Van luisterend naar glanzende en zoete harmonieuze liederen, tot dansende stomende funk van Van het Groenewoud en band. Een avond dat bleek een perfecte inleiding te zijn voor de kerst.