Robert Baarda is acteur, dramadocent en regisseur. Alledrie zijn professies staan geheel in het teken van het theater. In de variété is Baarda een succesvol man en hij ontvangt dankzij zijn ambachtelijke kennis dan ook hoge waardering. Dit is voor Baarda echter nog niet voldoende. Hij schrijft al sinds zijn 18e liedjes en sinds kort treedt hij hiermee naar buiten. Momenteel is Baarda bezig met een carrière als singer-songwriter en net zoals elke nieuwbakken zanger moet hij helemaal onder aan de ladder beginnen. Dit begin betekent voor elke artiest: optreden in de lokale kroeg. Zo stond Robert Baarda zondag 16 december jongstleden in Café de Singel te Zwolle. Voordat Robert Baarda met zijn eerste nummer begon, maakt hij zijn excuses: “Mijn naam is Robert Baarda en sorry dat ik jullie goede gesprekken verstoor met mijn muziek.” Iedereen weet hoe het in een café er aan toe gaat en weet dus ook dat het juist de aanwezige mensen zijn die de muziek verstoren. Robert Baarda begeleidt zichzelf op een akoestische gitaar en maakt rustige en ingetogen muziek. Hierdoor bleef de rumoerigheid in de kroeg een consequent probleem. Een singer-songwriter heeft de verantwoordelijkheid om toonvolle en gedenkwaardige melodieën te schrijven, maar de rol van Robert Baarda verschoof die avond al snel naar het voorzien van achtergrondmuziek. Niet de schuld van Baarda, die nauwelijks hoorbaar intense nummers ten gehore bracht, maar simpelweg de pech van een slechte locatie. De mensen die wel geconcentreerd luisterden naar zijn muziek hoorden autobiografische en maatschappijkritische nummers de revue passeren, gebracht door een stem die klinkt als een mix tussen Ed Kowalczyk (zanger Live) en Sufjan Stevens. Hoewel een vergelijking met deze zangers erg vleiend is, is dit zeker niet onterecht. Maar daar waar Baarda op stemgeluid uitblonk bleef hij op tekstueel en muzikaal gebied achter. Vooral de Nederlandstalige teksten waren niet exclusief genoeg om de aandacht van het aanwezige publiek te trekken. Verder speelde Baarda op een leuke manier met de dynamiek en opbouw van zijn nummers, maar een climax bleef vaak uit. De grote singer-songwriters van het moment, zoals Elliott Smith en Damien Rice, vertellen verhalen van misère die uiterst droevig kunnen zijn, want waar het hart vol van is stroomt de mond van over. Robert Baarda slaagde erin om met zijn prachtige stem behaaglijke melodieën ten gehore te brengen, maar daar waar de grote singer-songwriters mij weten te overtuigen van hun liefdesverdriet en maatschappijkritische standpunten, mist Baarda deze overredingskracht.