“Het is een beetje gek om hier op de hoek te spelen, maar het is een experiment.” Combo di Conjo zanger Dries Bijlsma is duidelijk verrast door de opzet van Tour de Terras. Tijdens de avondschemer op zaterdag 25 augustus gaat het feest van start. Ondanks dat het even wennen is zet het Zwolse Combo Di Conjo haar eerste van de zeven mini-optredens met veel enthousiasme in. De band weet met haar swingende mix van latin, rock, funk en wat al niet meer het publiek prima voor zich te winnen. De Spaanse kreten door de megafoon hebben zelfs zo vroeg op de avond al een opzwepend effect. Dries weet omstanders ook goed te bespelen en menig wandelaar of fietser blijft even extra hangen. Net als de band er helemaal in zit zijn de vijftien minuten al weer om en kunnen ze op naar het volgende mini-optreden. Later op de avond zal het alleen nog maar beter worden. Omdat een podium nooit vol genoeg is kruipt Blaas Of Glory gezellig met acht man de bühne op. De pruikenparade bekend van de band Blaze Of GLory brengt ons oude hardrock in een harmonie jasje. Of zoals ze zelf zeggen: haarmonie. In de praktijk komt dat neer op roffelende snares, accordeon, klarinet, banjo, wasbord en meer. De ongein begint al goed met een bewerking van Van Halen’s klassieker Jump. Ondanks de grappen en grollen vertolken de heren in spandex het nummer toch erg goed. Zelfs de meesterlijke gitaarsolo blijft op accordeon best overeind. Het navolgende Highway To Hell van AC/DC heeft een meer melancholische bewerking gekregen en Motorhead’s Ace Of Spades wordt als lekker up-tempo marsnummer weggespeeld. Onder het motto ‘Meezinguh!’ mag het publiek ook haar steentje bijdragen. Zeker tijdens The Final Countdown. Blaas Of Glory mag met recht een feestband genoemd worden. Heel anders gaat het eraan toe bij de bekendste naam van de avond Monique Klemann. De Lois Lane zangeres zingt zoetgevooisde, dromerige zanglijntjes over ingetogen jazznummers zoals Burt Bachrach’s The Look Of Love. Tussen de zoete liedjes door weet ze het publiek op quasi geile toon goed te vinden. Klemann is duidelijk een van de publiekstrekkers en heeft dan ook aardig wat bekijks. Velen grijpen de optredens aan om rustig met een drankje weg te dromen. Terwijl artiesten hun instrumenten tussen het publiek door van het ene naar het andere podium slepen en de leden van Blaas Of Glory hun pruik recht zetten spelen de bandjes gestaag door. Een van de meest opvallende bands is Cochon Blue. Deze band uit Groningen maakt de positieve kritieken van de laatste tijd prima waar. De sfeervolle cajun/americana muziek wordt met overtuiging gebracht en past prima op Tour de Terras. De nette pakjes die de band draagt houden zo’n beetje het midden tussen die van bell boys en mounties en dragen bij aan de prima presentatie. Na enkele minuten zijn de heren echter zo fanatiek aan het spelen dat de jasjes al gauw te warm worden. Helaas worden sommige aankondigingen overstemd door een podiumpje verderop (iets wat wel vaker gebeurt), maar muzikaal valt er niets te klagen. Met optredens van een kwartiertje en elk half uur een nieuwe band op je terras is Tour de Terras een lekker afwisselend en vlot evenement. Voor iedereen is er wel wat te vinden en vind je een band niet leuk, dan is die zo weer weg.