Het was perfect festivalweer, en dat hadden meer mensen door. Bijna 1500 bezoekers waren toegestroomd naar het festivalterrein bij recreatieplas het Rutbeek om de 15 bands van geuzenpop te zien optreden. Op twee podia werd afwisselend gespeeld en opgebouwd en voor de nodige afwisseling had Geuzenpop gezorgd voor een danstent en een chill-out hoekje. Nadat meidengroep Bell Pepper en hiphoptrio Face-IT hadden afgetrapt was de volgende band die acte de presence mocht geven de winnaar van Plankenkoorts 2007: The Tommycats. Dit Enschedese powertrio maakt een aanstekelijke mix van Rock en Rock&Roll waar ondanks de jonge leeftijd van de muzikanten de professionaliteit van af straalt. The Tommycats waren dit jaar de eerste band die (met ondersteuning van een trouwe fanclub) heel Geuzenpop voor het podium aan het dansen kreeg. De jongens (twee broers op bas en drums en een zanger/gitarist) overtuigen door een combinatie van uitstekende instrumentbeheersing, het goed bespelen van het publiek en enigszins psychedelisch aandoende shirts. Van deze band gaat Nederland nog veel horen! Het terrein van geuzenpop begon zo rond één uur aardig vol te lopen. Getuige de vele T-shirts van Kudra Mata was er een flinke schare fans voor deze band gekomen. Zij kwamen echter bedrogen uit want door een ziektegeval in de Hengelose metalband kon deze niet optreden. De band was echter wel aanwezig op het veld om toch iets terug te doen voor de fans. In plaats van metal kregen de festivalbezoekers de Twentse Rock&Roll formatie Speed Bambergen (ongetwijfeld de beste bandnaam van het festival) te zien. Deze groep doorgewinterde muzikanten speelt een uitstekende en eerlijke soort Rock&Roll waarvan er te weinig is in Nederland. Vooral de zeer goede sound van de gitaren valt op. De Amsterdamse britpopband Moke was de volgende die het publiek mocht komen vermaken. Meteen valt op dat deze band uitstekend heeft geluisterd naar de britpopbands die hen voorgingen. In sound, opbouw en uitstraling heeft deze band begrepen waar het bij de stroming om draait. Het nadeel van deze aanpak is wel dat de band niet echt een eigen gezicht toont. De nummers zijn langdradig en ontberen dynamische opbouw. Kortom: een aardig optreden, maar gezien de reputatie van de heren toch een tegenvaller. Met bandleden uit alle hoeken van de randstad en invloeden van ska, reggae en punk uit de Balkan, Spanje en andere landen was het op de Yellow Stage om 17:00 uur de beurt aan Mala Vita. Voor deze band, opgericht in 2001 door een punkzanger en een reggaegitarist, is werkelijk niks te gek. Met een podium vol energieke bandleden die een stuk wereldmuziek produceerden waar je U tegen zegt, ging een heel groot deel van het publiek helemaal los op nummers als 'Canzone Di Dolore', met het aanstekelijke 'aii aiia aiia' en het feestelijke nummer 'Nema Problema'. Je hebt van die bands die je zeker een keer gezien moet hebben, of bij Mala Vita, die zeker één van die bands is, zelfs belééfd moet hebben, want een optreden van deze band zie je niet alleen, je wordt er helemaal in opgeslokt! Voor het podium, waar tegen de avond het percentage broodjes braadworst zienderogen steeg, heeft zich een flinke groep mensen verzameld voor de volgende band. Capacocha is een Nederlandse band die met zijn muziek doet denken aan de krautrock van de 80s. Een tapijtje van synth-bassen uit een laptop vormt de basis, de drummer, gitarist/zanger/toetsenist en bassist maken het geheel af met een aanstekelijk repetitieve vorm van rock. De vergelijking met Kraftwerk is snel gemaakt. De houthakkersrock met electro invloeden wordt goed ontvangen en vormt een uitstekende achtergrond voor de nu ineens zeer toepasselijke bratwurst. Mad Sin is de band die mij dit festival het meest heeft verrast. Woorden schieten tekort om het spektakel dat deze Duitse pretrockband biedt te omschrijven. Stel je voor: een rockabilly bandje uit de jaren '50 met de styling van een punkband uit de 80s en de sound van een rockband uit de 90s, dan kom je in de buurt. Een werkelijk afzichtelijk lelijk en dikke zanger, een contrabassist met een felrode vetkuif en een contrabas met kerstverlichting, een gitarist die vergeleken met de zanger welhaast in het niets lijkt te verdwijnen. Dit alles, gecombineerd met vuurwerk uit de contrabas en onstuitbaar charisma van de zanger, zorgt ervoor dat Geuzenpop volledig los gaat. Deze band weet het begrip 'podiumpresentatie' naar een nieuw niveau te tillen. In een woord (doe een powerslide met je contrabas en schreeuw zo hard mogelijk): Rock&Roll! Met het als vanouds degelijke After Forever als afsluiter en hoofdact van Geuzenpop 2007 was het tijd om afscheid te nemen van het dagje festivalsfeertje. Voor velen was het echter nog lang niet afgelopen, het feest ging namelijk gewoon door in hartje Enschede en de vele (vrijwillige!) medewerkers bleven natuurlijk nog om op te ruimen en na te genieten van een geslaagd muziekfestival.