Het was een spannende strijd in Hedon afgelopen vrijdag, waar de finale van de Oogst van Overijssel plaatsvond. Het niveau lag dicht bij elkaar en de jury kwam traditiegetrouw met een verassende uitslag: Swamp Nouveau pakte de eerste prijs, Moonflower werd tweede en Alpenkruezers derde. Verder werd de drummer van Moonflower de drummer van de avond en werd podiumbeest Xander uitgeroepen tot muzikant van de avond. Martin Dale opent de avond met stevige rocksongs. De nummers zitten goed in elkaar en zanger Thomas van der Meij is een overtuigende frontman met een goede stem. Toch klinkt het allemaal weinig verassend. Met ‘indrukwekkende’ armbewegingen en uitspraken als ‘we willen graag dat iedereen de zaal verlaat met een glimlach’, weten ze toch maar weinig sympathie te winnen. De band klinkt goed, maar voegt verder weinig toe. Swamp Nouveau was in eerste instantie niet door de voorrondes heen, maar doordat de band Theux uitviel belandden ze toch in de halve finale. Swamp Nouveau won deze en kreeg zo toch een plaats in de finale. De mannen van Swamp Nouveau laten zware, melancholieke klanken horen die doen denken aan de stonerrock van QOTSA en collega’s, maar met een eigen sound van samples en vervreemdende zanglijnen. Met teksten als ‘cachting raindrops on a funeral’ weten ze een grimmige sfeer te schetsen. De stevige riffs met beukende drums en bassdistortion zorgen voor een vet geluid. Het geheel word afgemaakt met leren jasjes, een zonnebril en een goeie lichtshow en het plaatje klopt perfect. GenerC zet een stevige rock ’n roll show neer. Geheel in stijl en voorzien van lange haren, stoere gitaren en shirts van de bekende heavy-metal bands. De nummers zijn kort, krachtig en snel en doen af en toe denken aan collega-rockers Peter Pan Speedrock. Met de podiumpresentatie is het dik in orde. De energie spat er van af. Met name de gitarist van de band lijkt haast onder stroom te staan. Toch vraag ik me ook bij deze band of het geluid origineel genoeg is om de jury te overtuigen. Aan de show zal het in ieder geval niet liggen. De vierde band Alpenkruezers laat nog eens de vele gezichten van rock ‘n roll zien. Dachten we alles al gezien te hebben, hier is weer een hele andere invalshoek. Psycho-rock-a-billy op orgel, gitaar en drums. Ook hier zijn de bandleden weer geheeld in stijl, nu voorzien van bakkebaarden en surfgitaren. Alpenkruezers laat een aanstekelijke bluesy sound horen en zanger/organist Xander (a.k.a. Xandrrrrrrgh) weet het publiek op te zwepen. Hij schreeuwt flink en ramt vol overtuiging op zijn orgel. Wat dat betreft een zeer verdiende prijs voor muzikant van de avond. Hun eigen sound wordt nog eens verheerlijkt in de Philicorda Blues, een nummer over het kleine, maar o zo fijne orgel van de band. Gecombineerd met de energieke podiumpresentatie is deze band wat mij betreft zeker een kanshebber. De laatste band van de avond zijn de jonge jongens van Moonflower. Gemiddelde leeftijd zo rond de 16, maar met een instrumentale beheersing waar je u tegen zegt. Alle leden zien er zorgvuldig gestyled uit. De scheve petjes, streepjestruitjes en nonchalante uitstraling zijn allemaal dik in orde. Ook is dit de eerste band van de avond die nou eens geen stevige rock ‘n roll maakt. De nummers zijn jazzy en funky en erg smooth. De zanger heeft een verdacht rauw stemgeluid voor zijn leeftijd. En het klinkt gewoon verdomd goed. Doe je ogen dicht en je denkt dat je naar Prince staat te luisteren. Of om in termen te spreken die misschien meer bij de jongens passen… ze hebben die X-factor! Toch klinkt het naar mijn persoonlijke smaak allemaal iets te gladjes en perfect... Uiteindelijk is het natuurlijk niet aan mij maar aan de jury om te beslissen. De meningen onder het publiek zijn sterk verdeelt. Kiest de jury voor originaliteit? Instrumentbeheersing? Perfecte popliedjes of rammelende rock ‘n roll? Niemand kan het zeggen. Totdat presentator Niels Kater weer op het podium komt en ons het verlossende woord van de jury brengt. Verrassend als vanouds. Alpenkruezers wordt 3e, Moonflower toch 2e en de winnaar van de avond is Swamp Nouveau. Een verrassend einde van een spannende en veelbewogen avond. Fotografie: Erwin Zeemering