De tour begon op 7 augusutus in Polen. Na 2 dagen te hebben gereden door Duitsland en Polen kwamen we aan bij de tent van ons eerste optreden: Ampstrong in de plaats Zakopane. Het was behoorlijk heet die dag en we kwamen redelijk afgemat aan. Rond 20:00 konden we naar binnen en we begonnen dan ook onmiddellijk met opbouwen. We hadden onze eigen PA meegenomen en dit was dan ook de eerste avond dat we konden checken of alles het deed. Het opbouwen liep gelukkig gesmeerd en na het instellen van de crossover was het tijd voor de soundcheck. Wij zouden de avond (de tour) aftrappen en om niet teveel tijd te verspillen deden alleen wij een soundcheck en werd daarna het drumstel nog gecheckt waarna het wachten was op ons eten. Rond een uur of 22:00 werd er eten bezorgd, gemaakt in de keuken van het naastgelegen hotel. Na twee dagen van camping en snackvoer was dat de eerste fijne maaltijd die onder het genot van drum ’n bass muziek werd genuttigd. Direct na het eten moesten we al beginnen met spelen en met volle pens klom DZ het podium op. Het was op dat moment nog niet zo druk; een man of 20 stond voor het podium en een aantal mensen zat verspreid over de hele tent. Een tent overigens die naast het podium en een bar bestond uit een aaneenschakeling van excentrieke duistere ruimtes gevuld met de wereld aan relaxte banken. Toen we begonnen keek het publiek even de kat uit de boom, maar na het derde nummer zagen we de inmiddels bekende Polengekte dan toch tevoorschijn komen. Fijn begin van de tour. Yeah, we zijn weer terug! Na het goede ontbijt ’s ochtends in Zakopana begonnen we aan onze lange rit naar Belchatow. Aangekomen in Belchatow bij de tent Siedem Grzechow begonnen we gelijk met opbouwen en soundchecken. We waren nog niet klaar met opbouwen of daar kwam Hubert, onze tourmanager binnen gelopen. Toen wij de eerste noten aansloegen stond de tent vol. Mensen kenden ons ook nog want dit was het derde jaar op rij dat we daar speelden. En het was dik feest in de tent. Voor en achterin stonden mensen te springen en we mochten pas weg na 2 toegiften. De meeste mensen die cd’s wilden kopen moesten we teleurstellen met onze eerste cd. Die hadden ze namelijk al. Maar natuurlijk zijn de adressen opgeschreven en zodra de nieuwe cd klaar is, kan er dus direct een behoorlijke lading richting Polen. Het derde optreden was in Plock. Dit was de dag van Hubert, onze Poolse tourmanager. Net als de twee vorige tours door Polen was hij degene die uiteindelijk de contactpersonen van de zalen heeft benaderd om deze en vorige tours op poten te zetten en ze tot een geweldig succes te maken. Plock is zijn hometown en hierdoor waren wij natuurlijk automatisch verplicht om een super optreden te geven. DZ maakte het helemaal te bond. René was genoodzaakt om op het podium te blijven staan om elektrocutie te vermijden. Ook nu ging het publiek helemaal uit zijn plaat en begonnen mensen tegen het eind van de set zelfs te stagediven. Een prachtig gezicht vanaf het podium om een publiek zo uitgelaten te zien. Dit was een van de toppers tijdens de tour. Na een dag rust konden we er weer goed tegenaan. Het was wel een van de langste ritten van de tour. Het was flink scheuren door de Poolse gekheid om net op tijd te arriveren in Lublin. In deze zaal hadden we vorig jaar ook al gespeeld – echt een mooie zaal met een groot podium en een goed verzorgde bar in een aparte ruimte. Er hingen strak ontworpen posters met een mooie vrouw erop en er was een kamertje gemarkeerd als VIP-room, speciaal voor ons! Het publiek was hier, in tegenstelling tot de meeste andere plaatsen, zeer bekend met drum ‘n’ bass, er werd voor het optreden al hip gedanst. In grotere steden zoals deze met veel studenten is de sfeer sowieso anders dan in kleinere plaatsen: kritischer publiek, mensen zijn zelfbewuster en minder ongegeneerd dronken. Het is moeilijker om deze gasten enthousiast te krijgen maar als dat lukt is het meer waard. Wij speelden als laatste deze avond en het wachten duurde me veel te lang. Omdat het zondag was, was ik bang dat een deel van de mensen al vroeg naar huis zou gaan en ons dus zou missen (en wij hen). Dat viel gelukkig mee en we konden voor een goed gevulde zaal spelen. Weer zo’n ontzettend eind rijden bracht ons helemaal in het noordoosten van polen in Olecko. Dit deel van het land is bezaaid met meren en behoorlijk toeristisch. Wij speelden in een soort van boothuis, op de eerste verdieping, met onze rug naar een raam dat uitzicht gaf op een van die grote meren. Het interieur was typisch dat van een zeilkantine, veel hout en langs de randen nisjes met tafels. Wij hadden een goede dag, speelden strak en met overgave een set met relatief veel harde nummers. Het werd drukker dan ik bij binnenkomst had verwacht, het publiek was vrij jong en een aantal waren behoorlijk enthousiast. Onze act met de oliedrum deed het wederom goed en daarna werd er flink gedanst. Gizycko ligt vlak bij Olecko maar omdat we al om 15 uur ‘s middags verwacht werden moesten we toch vroeger uit bed dan we hadden gewild. De tour begint een aardige uitputtingsslag te worden en de meesten zijn behoorlijk gaar. Eenmaal ter plaatse werden we naar een groot 19e eeuws fort net buiten de stad geleid. Dit was ooit door de Duitsers gebouwd om Pruisen te beschermen tegen de Russen maar inmiddels een bescheiden toeristische attractie. Op verschillende plaatsen in het fort waren onverwachte gelegenheden zoals een jeugdherberg en verschillende vervallen kroegen en clubs. Dit was typisch zo’n avond waarvan je vlak na aankomst niets verwacht maar vervolgens onvergetelijk is. Het was een geweldig feest zo vreemd als wij het alleen in Polen hebben kunnen meemaken. Zo’n avond waarop het wel fout kan gaan maar in plaats van dat het daardoor minder gaat wordt het alleen maar beter, zowel in de muziek als in de dingen daaromheen. Na dit optreden ging de tour verder in Litouwen. Door problemen aan de grens kwamen we precies om 19.00 kwamen we aan bij deze club en kwamen toen voor een kleine verrassing te staan. Het was DAAR al 20.00! Tuurlijk, we zitten in een andere tijdzone… Normaal geen probleem, maar er was meer aan de hand. Een lokale wethouder die in dezelfde straat woont had net weten te regelen dat ze maar tot 22.00 geluid mogen maken in die tent en er bleek ook nog een derde, Oostenrijkse band te spelen die avond. Pas tijdens het optreden van DZ hadden we wat respons van dansende mensen. Wel kregen we heel veel positieve reacties naderhand, iedereen vond het wel cool wat we daar deden. We werden ook aangesproken om volgend jaar weer langs te komen om met DZ op een festival (800-1000 man) voor experimentele electronische muziek te spelen. Met deze mensen houden we zeker contact. Het volgende optreden was in Kaunas. Met z’n allen het spul opbouwen en het feestje kon weer beginnen. Dit keer was Mes In Je Rib als eerste aan de beurt en ze legden de lat voor de andere bands gelijk lekker hoog; dansende tieners, tieners in een pit en zelfs Litouwse tieners die aan het gabberen waren! Gelukkig lukte het Destination Zero om het feestje aan de gang te houden en tijdens Zarathustra stond zelf een ouwe vent van rond de 70 mee te dansen. Een avond van extremen dus. Weer helemaal compleet, maar superbrak vertrokken we richting Saldus. In een weiland was een vast podium gebouwd van een behoorlijk formaat. Alleen jammer dat bij dat podium een zeer vervelende licht- en geluidstechnicus / DJ geleverd werd die niet alleen zijn, maar ook onze PA-apparatuur trachtte te verkrachten. Het feestje zelf was wel dik in orde, eerst waren er drie lokale (hardcore-) bands aan de beurt, waarna de Nederlanders het feestje af mochten maken. Ondanks dat drie keer de stroom was uitgevallen dankzij de Oost-Europese lichtshow verliepen de optredens behoorlijk goed. Alle bands waren inmiddels goed ingespeeld en de algehele brakheid en vermoeidheid van alle mensen op het podium vielen tijdens de optredens niet heel erg op.Tussendoor werd ook hele goeie drum ’n bass op een heel slechte manier gemixt door bovengenoemde technicus, maar het publiek trok alles wel gelukkig. Deze dag leek veel te beloven, we zouden op de officiële afterparty van de “Nokia Extreme Games” dag staan, in de hoofdstad van Letland, Riga. ’s Middags al aangekomen bij het park waar dit evenement plaatsvond en inderdaad, het zag er indrukwekkend uit. Groot podium met een paar bands uit Letland en een band uit Engeland. Niet heel bijzonder, maar leuk om mee te maken. Helaas verliep niet alles vlekkeloos hier. Met gebroken ruggen, kloppende katers en andere ochtendperikelen werd met frisse moed begonnen aan de reis naar Tallinn, hoofdstad van Estland. Door moeilijkheden aan de grens ging het concert niet door, maar we kwamen niet onder een akkoestische set uit bij de organisator thuis. Aangekomen bij zijn huis bleken er 3 flessen vodka en een fles rum voor ons klaar te staan en de vermoeidheid was dan ook snel weer vergeten. Niet geslapen, wel goed dronken, en toch de boot gehaald. Na een goed gebruikte rustdag in Finland, waarbij we al zeer veel hadden kunnen genieten van de typische Finse sauna’s, was het eerste optreden in Finland in de legendarische rockclub Torvi (alle Finse bands moeten hier minstens eenmaal gespeeld hebben). Dit optreden was zonder onze Nederlandse vrienden van Zarathustra en Mes in je Rib, maar met de Finse (internationaal) opkomende band Hydria Spacefolk. Hydria Spacefolk speelde goed, zoals de bandnaam doet vermoeden: spacefolk. De reacties van het publiek waren ingetogen, maar het was wel duidelijk dat ze het goed vonden. Bij het optreden van Destination Zero was het publiek afwachtend, maar uiteindelijk werd het applaus per nummer harder en enthousiaster. Na afloop kregen we veel goede reacties uit het publiek en we hebben ook nog een aantal cd’s en t-shirts weten te verkopen. Het optreden de volgende dag was in Tampere, in zaal Klubi. Dit optreden was aan de vooravond van het 2-daags Puntala-festival vlakbij Tampere. Dit festival is een zeer bekend festival in het DIY-circuit, waar bands vanuit heel Europa komen spelen. Het optreden in Klubi deze avond was de openingsclub van het festival. Deze avond zouden we met een aantal andere bands spelen, waaronder een band uit Polen, waar Hubert nog erg enthousiast over was geweest toen we vertelden dat we samen met hen zouden spelen in Tampere. We hadden in Lahti al van Hydria Spacefolk gehoord dat deze zaal uitermate luxieus was voor bands, volgens hen was het backstage de beste van heel Finland met zelfs een sauna! We hadden hierdoor natuurlijk grote verwachtingen gekregen, maar inderdaad, na enig rondchecken bleken ze niet gelogen te hebben. De backstage stond helemaal vol met eten en drinken en er bleek inderdaad een sauna aanwezig te zijn. We werden als rocksterren behandeld en de sauna werd om 22.00 voor ons klaar gemaakt! Zoals dan te verwachten valt, konden we rond 01.00 volledig ontspannen beginnen aan ons optreden. Bij ons optreden krijgen we de handjes goed op elkaar en na afloop krijgen we veel erg enthousiaste reacties van het publiek. De dag hierna moeten we naar Helsinki, daar spelen we twee achtereenvolgende dagen. De eerste dag is het de beurt aan de club Stella Star. Dit optreden is ook weer met wat andere, Finse bands en wij zijn als laatste toegevoegd aan deze line-up en mogen de avond aftrappen. De club is een grote oude tango-club geweest met overal grote spiegels en roze pluche bekleding, maar wordt tegenwoordig als rockclub gebruikt. Helaas is de club erg leeg tijdens ons optreden, en voor de hoeveelheid mensen die uiteindelijk binnen zijn, is de club echt veel te groot. We krijgen van de mensen die wel aanwezig zijn toch wel enige bijval tussen de nummers door. Er is iemand aanwezig die duidelijk niet weet wat hij met onze stijl aanmoet, maar het overige publiek is hierdoor juist weer extra geboeid. Na afloop van het optreden hebben we het publiek aangemoedigd om de volgende dag naar Semifinal te komen om ons nogmaals te kunnen zien. De eigenaar van de club is in ieder geval zeer enthousiast en biedt ons aan in december terug te komen als headliner. Mooi zo! Nadat iedereen een dagje heeft kunnen rondslenteren in Helsinki is aan het begin van de avond iedereen bij Semifinal (onderdeel van de Finse Paradiso!) aanwezig. . We spelen wederom met Hydria Spacefolk, al zullen zij vanavond afsluiten. De oproep de dag ervoor lijkt enig effect gehad te hebben: het concert is uitverkocht! We zijn erg benieuwd hoe men ons zal waarderen, aangezien dit het thuis publiek van Hydria Spacefolk is en dit voor Destination Zero het laatste optreden van de tour zal zijn. Wij trappen vanavond af en moeten in het begin het publiek nog even opwarmen, maar gedurende ons optreden blijkt dat het publiek ons erg goed weet te waarderen. Hoe langer het optreden duurt hoe meer mensen gaan dansen en we komen het podium dan ook niet af zonder nog een toegift te spelen. Iedereen van de band is na afloop superenthousiast en we krijgen erg goede reacties van het publiek en Hydria. Volgens Hydria was het zeker het beste optreden wat ze ooit van ons gezien hebben. Ook bij Hydria Spacefolk is het publiek enthousiast en alle leden van Destination Zero laten zich lekker meeslepen door alle energie van het eigen optreden en slaan bij Hydria ook lekker aan het dansen. Het waren mooie maar hectische weken!