Zoveel mensen had Sheer-zanger Bart van Liemt nog nooit op een bevrijdingsfestival gezien. “Fucking hell wat staan hier veel mensen”, riep de zanger op een tijdstip dat de meeste mensen al terug naar huis zijn gekeerd. Nee, dan had hij de spits in de middag nog niet meegemaakt. De topdrukte op het bevrijdingsfestival in Zwolle zorgde voor lange opstoppingen bij bottleneckpunten Kerkbrugje en de Schoenkuipenbrug. Vooral bij het eerstgenoemde bruggetje was het langzaam vooruit schuifelen om maar enigszins vooruit te komen. Op het hoofdpodium op de Turfmarkt was het zelfs voor de opening van Lange Frans en Baas B al een drukte van jewelste. Er was dan ook extra reden voor een feestje. Want naast het feit dat we zo gelukkig mogen zijn met onze vrijheid vierde bevrijdingsfestival Overijssel haar 15de verjaardag. Het zou een legendarische editie worden want de editie 2005 werd het grootste 5 mei festival ooit in Overijssel gehouden met een bezoekersaantal van ruim 120.000 dagjesmensen en muziekliefhebbers. Het festival barste dit jaar bijna uit haar voegen, en stemmen gaan op om het te verplaatsen naar het Wezenlandenpark om zo meer bezoekers te herbergen. Zoals de expositie ’15 jaar bevrijdingsfestival’ al liet zien is het festival in Zwolle uitgegroeid toe een van de grootste van het land. Dat zelfs 3FM het Zwolse festival koos als uitzendplek zegt genoeg. Dit jaar waren vooral Rowwen Hèze, Sarah Bettens en Krezip de publiekstrekkers terwijl Gabriel Rios en The Sheer voor velen voor het eerst te zien waren. Maar niet alleen de grote namen op de Turfmarkt trokken publiek. Want voor wie het hoofdpodium te groot is werd er dit jaar de Plato-tent opgezet terwijl veel bandjes uit de regio zich voor het eerst presenteerden op het Oogstpodium naast de Turfmarkt. Op een klein weggestopt podium in het Ter Pelkwijkpark was het een komen en gaan van lokale acts. Zoals het een echt festival betaamd was het dan ook voor de doorgewinterde muziekliefhebber een kwestie van keuzes maken. De akoestische popmuziek van Solo of de zwoele zomerklanken van Gabriel Rios? Of zoals meteen al aan het begin van de dag: Krezip of Cafebar 401? Gelukkig bestaat er zoiets als de gulden middenweg. Eerst maar kijken hoe Krezip het doet op het hoofdpodium. De band is er een tijdje tussenuit geweest en is jammer genoeg geen schim meer van het tienerbandje dat een gigantische Pinkpop menigte gek kon krijgen. De band is doorgeslagen naar een zogenaamde ’een meer volwassen sound’ dat klinkt als de tienerpop van Avril Lavigne en Ashlee Simpson. Dan maar naar Cafebar 401 in de Plato-tent. Ook deze band doet wat al eerder gedaan is maar doet dat wel verassend goed. De stonerrock van het Luttenbergse bandje zou niet misstaan tussen Queens of the Stone Age. In de gaten houden dus: Cafebar 401. Intussen heeft de festivalleiding rond 15.00 uur vanwege de extreme drukte besloten om de weg van het Kerkbrugje naar de Turfmarkt af te sluiten. Voor het publiek wordt dat omlopen dus, via de noordkant. Daar lopen we tegen de reggaerock van het Nederlandstalige Nou En aan. De muziek is opvallend luchtig en zowel de grappen over ‘vleermuusview’n’ en de Marco Borsato-cover zijn raak. Ondertussen weet de blonde verschijning van Kirsten een volle Plato-tent te trekken. Lieve popmuziek over 16-jarige meisjes en vanille ijsjes klinkt uit de mond van de blonde Haarlemse. Boeien doet Kirsten geen moment hoewel het geluid gelukkig een stuk steviger klinkt dan eerder. Dan maar via een omweg weer naar de Turfmarkt voor Rowwen Hèze. Leuk om te zien hoe een oude band als Rowwen Hèze toch kan genieten van een publiek dat geen snars van de teksten verstaat. Gelukkig verstaan we ‘bestel maar’ maar al te goed en al polonaisend denderen de voorste rijen voor het podium langs, op naar de biertent. Voor het oogstpodium staat nog steeds hetzelfde vleermuispubliek te luisteren naar de Kouwe Makkers. Schreeuwmetal met Nederlandse teksten, alleen klinkt het voor geen meter. Geen melodie te ontdekken, raggen en gaan. Het beeld van geschrokken buurtbewoners die met open mond staan te kijken, zegt alles. Sarah Bettens is terug van weggeweest na een moeilijke periode. Zonder K’s Choice maar met Amerikaanse band houdt de Belgische het gelukkig niet al te zwaar. En o wat zijn we blij als ‘Not an Addict’ en ‘Believe’ voorbij komen. Het is een spaarzaam moment van kippenvel en als klap op de vuurpijl covert Bettens Stealers Wheel’s ‘Stuck in the Middle With You’. Hoogtepunt van de dag komt van Gabriel Rios. De Puerto Ricaanse Belg, plus achtkoppige band, speelt zwoele zomerpop om spontaan vrolijk van te worden. De vergelijking met grote salsabroer Manu Chao is gauw gemaakt maar Rios klinkt een stuk afwisselender getuige het elektronische ‘Broad Daylight’. Jammer dat het publiek er een beetje gaperig bijstond op de vroege avond want er was genoeg reden tot dansen. Het begint al licht te druppelen als Haarlemse The Sheer begint. Leuk bandje en hitje ‘Stay Awake‘ klinkt aardig maar voor de rest verschilt het niet veel van andere Nederlandse bands als Johan of Racoon. Het zal zanger Bart van Liemt die avond een worst wezen. Springend en rennend stuitert Van Liemt over het podium terwijl het luisterende publiek onder de uitgedeelde posters probeert te schuilen. Die posters moeten op een gegeven moment wel de lucht in voor een foto, dat lukt wel, ondanks de regen. Even voor elven sluit Bettie Serveert in de Plato-tent af. Hollands glorie vertrekt over enkele weken alweer naar de VS maar voordat het zover is moet Zwolle overdonderd worden. En dat gaat ze aardig af. Meer mag je ook niet verwachten van een band met zoveel routine en speelervaring. Toch proberen de Betties het voor zichzelf zichtbaar ook leuk te houden. Er wordt veel gelachen en zowel ’Palomine’ als ’White Dogs’ krijgen een uitvoering van tien minuten. Ook de Plato-tent komt wat meer los en heeft dan ook geen reden tot klagen als het fijne optreden nog even doorgaat en zo ruim twintig minuten uitloopt. Of komt dat toch door die lekkere droge tent? Buiten is het inmiddels gaan gieten. Bij afsluiter Thé Lau is de grote mensenmassa gereduceerd tot een zielig hoopje mensen dat koukleumend staat te luisteren naar Lau en band. Organisator Van der Sprong en Co verdienen een pluim voor een vlekkeloos festival en een knap programma. Ook zij hadden waarschijnlijk niet gehoopt op 120.000 mensen. De bezoekers kwamen uit alle windstreken en zorgden voor een echte festivalsfeer. Volgend jaar liever een iets minder druk festival. Een bevrijdingsfestival geeft de Zwolse binnenstad kleur en wie wil er nou zijn vrijheid in het Wezenlandenpark vieren?