Het voorprogramma wordt deze donderdagavond 9 juni verzorgd door Isle of Man. Deze heren geven een kort optreden, maar de muziek is erg strak en agressief. Perfecte opwarmer dus voor de band waar iedereen vanavond voor gekomen is; Mastodon. De grote belofte in de metalwereld. Hun laatste cd Leviathan is (terecht) uitgeroepen tot Kerrangs “album of the year”. Het is ergens wel komisch dat het hier om een ouderwetse conceptplaat handelt, met als thema de woelige baren. Bij de merchandise ligt deze avond zelfs een ouderwetse picture disc van laatstgenoemde plaat. Prachtig! Liedjes dus over Moby Dick, grote haaien en andere zeemonsters. Inclusief nautische gitaarthemaatjes, waar je beelden bij krijgt van bonkige zeelieden met ooglapjes. (Denk bijvoorbeeld aan de harmonieuze stukken uit Iron Maiden’s “rime of the Ancient Mariner”). Eens kijken of deze band de belofte live ook waar kan maken. Aan het publiek zal het niet liggen, Metropool is gezellig vol en vol verwachting. Bij het geluid van woeste golfen betreden de zwaar getatoeëerde heren dan eindelijk het podium. Opener van de avond is het ruim 10 minuten durende Hearts Alive. De nadruk ligt het hele optreden dan ook op het werk van Leviathan. Er wordt maar een handjevol nummers gespeeld van voorganger Remission. Het is gelijk duidelijk dat deze Amerikanen er zin in hebben. Voor de vele fotografen word vaak een stoere of gevaarlijk uitziende pose aangenomen. Erg leuk om te zien dat wanneer de foto gemaakt is, bassist Troy altijd even een vriendelijk knikje richting fotograaf maakt, alsof hij hem wil bedanken. Best aardige jongens dus, ook al zien ze er zo woest uit. Goede muzikanten ook, ontzettend strak. Vooral de wel erg op de achtergrond geplaatste drummer Brann laat een staaltje van het betere drumwerk zien. Een dik uur later zijn we kapotgebeukt door alle tempowisselingen, oorverdovend gekrijs en gierende solo’s. Het geluid stond dan ook wel ontzettend hard, met als gevolg dat de zang van gitarist Brent nogal eens naar de achtergrond werd gedrukt. Het publiek wordt tot slot uitvoerig bedankt. Hierna volgen nog covers van the Melvins en Thin Lizzy. Wat nog eens de veelzijdigheid van Mastodon aantoont; rock, metal, trash, stoner, alles wordt in elkaar gesmeed tot een nieuw en vloeiend geheel. Ik ben bang dat dit de laatste keer was dat we Mastodon in een zaal als Metropool mochten zien optreden. Ze zijn simpelweg te goed!