Zaterdag 19 februari 2005 was het weer zo ver; de voorronde van de Metal Battle, in Enschede. 4 bands, namelijk Yawgmoth, Irmin, Bloedbef en Stainless streden om de eerste plek van de avond met als inzet een plaats in de halve finale welke zal plaatsvinden op 9 april in Arnhem (Goudvishal). De finale staat gepland voor 28 mei, wederom in de Atak te Enschede. Rond 21:00 betrad Yawgmoth als eerste het podium. EHBO bestuurslid Kristian van Tuil verzorgde deze avond de presentatie en wist te vermelden over Yawgmoth dat het een stel jonge broekies waren die de eer hadden om de avond te openen. Jong inderdaad, en wellicht ook wat onervaren stonden de “heren” te spelen. Een beetje vreemd als je weet dat Yawgmoth eerder als Onrust toch een aantal optredens heeft gehad. Dan de presentatie; corpsepaint is niet meer van deze tijd, en dit kwam dan ook een beetje knullig over. Alsof het handig was om je er achter te verbergen. Maargoed, de muziek bood niet technisch hoogstaande, maar wel lekkere midtempo black metal. Geen toetsen maar gewoon lekker rauw. De gitarist viel in meerdere manieren op. Onbedoeld verzorgde hij het ganse optreden voor een satanische ruis tussen de nummers door (wellicht een idee om een noisegate te kopen). Echter, de riffjes die hij speelde kwamen bij ondergetekende fris over. Dan de zanger, die er net als de rest er te verlegen bij stond, die met zijn rauwe strot de muziek goed aanvulde. Jammer was het dat de bassist het materiaaltechnisch niet helemaal op orde had. Dit met als gevolg dat de bas daardoor wel erg diep in de mix stond om het euvel niet al te opvallend te laten zijn. Uiteindelijk betrok men bij het laatste nummer Erik Doldersum als gastzanger om een nummertje mee te krijsen. Jong en onervaren, zo kwam Yawgmoth over. Als je rauwe black metal speelt, dan dient ook de uitstraling grimmig te zijn, en niet ingetogen. De eer aan Bloedbef om als tweede band het podium te betreden. Startend met een jolig intro stonden de heren erbij als een stelletje gladjakkers uit de jaren 60. Getooid met leren jack en zonnebril misten ze nou nog net de vetkuiven. Het nuttigen van een Kentucky fried girl had al plaatsgevonden getuige de lekker roodbesmeurde shirts die de heren droegen. Na het intro was het geluid erbarmelijk slecht. Jammer dat dit ook pas na een nummer of wat beter werd. Bloedbef maalde er niet om. Drummer Manus (gitarist bij Extreem Eczeem) speelde verdienstelijk zijn partijen om de lekkere oldskool death metal van een degelijk basis te voorzien. Ook was deze Metal Battle voorronde het eerste optreden met een nieuwe bassist. Visueel was het een statisch optreden met de uitzondering dat zanger Sicktus toch wel prettig zijn voordracht verzorgde. Het gebodene had allemaal wel wat strakker gemogen maar de sfeer zat er uiteindelijk goed in. Het weer massaal aanwezige publiek vond dit ook, wat resulteerde in de eerste pit van de avond. Afsluitend speelde Bloedbef nog een cover van Bloodbath. Want, zoals zanger Sicktus wijs melde, als je je bandnaam jat, dan moet je de band waarvan je die naam jat op z’n minst eren met het spelen van een cover ervan. Aldus geschiede. Stainless, voorheen Prokaryoot, speelde als derde band deze avond. Ook deze drie heren, en dame lieten hun spel voorafgaan door een intro. Anders dan bij Bloedbef was dit nogal een pompeus intro. Handig om de soundtrek van een of andere grote film te jatten. Waarom de bandnaam op het laatste moment veranderd was, is een raadsel aangezien de muziek er niet anders door is geworden. Ook de presentatie en de bezetting van de band niet trouwens. Strak werd er gemusiceerd. De presentatie en de originaliteit waren ver onder de maat. Illustratief was de pijnlijke opmerking van presentator Kristian dat Metallica niet beter hun nieuwe album zou kunnen spelen (niet echt objectief, en zeker niet netjes van de presentator). Misschien te kort door de bocht, maar Stainless was, en is nog steeds in feite een Metallica coverband. Alles rook er tijdens het optreden naar; de rifjes, de breaks, de zang, zelfs de presentatie van de zanger/gitarist. En dan is het wellicht aantrekkelijk om een vrouwelijke bassist te hebben maar als die met uitdrukking op het podium staat van “ik moet de was nog doen, en morgen ga ik eens even stofzuigen, en maandag moeten de boodschappen ook nog gedaan worden”, dan word je daar niet echt blij van. Stainless speelde braaf hun muziek en zou het in het covercircuit zeker goed doen. Voor de Metal Battle, een strijd om nieuwe bands met eigen smoelwerk te promoten, waren ze geen geschikte keuze. Irmin plugde in, speelde de eerste noten en overwon. Eindelijk een band waarbij het vanaf het begin gewoon alles klopte. Het geluid was goed, de heren stonden er overtuigend te spelen en met een drummer als Frank (Devious) heb je gewoon een goede troef in handen. Ook het publiek had dit in de gaten. De black thrash metal van Irmin ging er als zoete koek in. Wellicht dat de werking van al het bier daaraan ook meewerkte; het was weer een ruige boel voor en op het podium. Ook het op de muur veelbesproken kutnummer werd gespeeld. Een nummer startend als lekker de blast op volle toeren om vervolgens over te gaan naar een Maidenriaans twingitaarwerk. Een puntje van kritiek was er ook, wederom over de corpsepaint. Doe het allemaal, of doe het niet, maar een bassist/zanger alleen met corpsepaint komt raar over. Overbodig was het ook want Irmin had het op basis van de presentatie ook helemaal niet nodig. Rond middennacht was het tijd om te stoppen en ging de jury in beraad. Veel tijd had de jury niet nodig en dit was ook niet zo verwonderlijk. In feite had er maar 1 band recht op de winst en niemand was ook maar wat verwonderd dat Irmin deze band was. Wel opvallend was dat Yawgmoth de tweede plek toebedeeld kreeg. Voor de jonge knakkers toch een mooie pluim in de reet! Een derde en vierde plek werden er niet verdeeld maar op basis van het gebodene zou het niet onlogisch zijn dat Bloedbef derde zou zijn geworden, en Stainless vierde.