Onderweg naar de eerste speel avond van het net opgerichtte Amsterdam Singer-songwriters Guild. Ben uitgenodigd om mee te spelen en. . . (in de trein) . . alles gaat een beetje (meer) vanzelf. Wist ik maar wat ik wilde. Deze twee zinnen passen totaal niet bij elkaar en toch beschrijven ze precies wat ik op dit moment voel. De trein raast, nee ruist en ik ben rustig, van binnen. Ik heb mijn plek gevonden, en als ik niet uitkijk, word ik nog ambitieus. (aangekomen) Soundgarden, aan de Marnixstraat, naast de brandweer, lijn 17. Ken ik al. Heb twee weken met lijn 17 van Osdorp naar Centraal gereisd, ruim een half uur, iedere ochtend om 6 uur heen en ’s avonds, om 6 uur weer terug, van mijn logeeradres naar mijn werk. Nu dus, sta ik binnen een kwartiertje voor de deur van dit café en als ik binnenkom voel ik me meteen thuis. NoMeansNo en Yellow Biaffra, hoera. Ik bestel koffie en wacht op de andere singer-songwriters to come, to be and of course: to stay. Ik ontmoet vanavond voor het eerst Pien Feith uit Utrecht (net een week) en Arthur, die ik een paar maanden geleden nog vanuit het publiek bewonderde tijdens de finale singer-songwriter van de Grote Prijs van Nederland. Nu zitten we samen aan één tafel. Lache man. (op de plee) Ik vind mezelf steeds aardiger, hoewel ik weet dat ik in korte tijd veel zal moeten leren, om mezelf staande te houden, me te ontwikkelen. Ik mis mijn oude rustige leven nu al en toch weet ik dat ik niets liever wil dan losbreken uit de stilte. Ik oefen me suf op innerlijke rust zodat ik de drukte verdragen kan. Hoe kun je met zoveel mogelijk zorgvuldig uitgekozen woorden, zinnen maken met een zacht en aardig ritme, die gaan over niets? Hoe kun je met zo weinig mogelijk omslachtigheid verzinnen hoe je bezig bent de Randstad te veroveren. Ik ben ervoor geboren. (ik speel) Ik mag de avond beginnen en ik vind het leuk! En dat zeg ik. Ik speel (normaal sitting down, maar nu) standing up, omdat het kan en het is anders en ik pas precies. (over Selma, Pien, Arthur, Ronald, Robin en Maarten) Het is zo gewoon en zo anders en zo vanzelfsprekend en zo nieuw allemaal tegelijk. Ik ontmoet ze voor het eerst en voor de tweede keer, maar het is als van en voor altijd. Selma heeft een hoge klassieke stem en speelt met originele akkoorden, die ze wel heel elegant aanslaat, lieve liedjes, die wel staan. Pien, doet met haar rauwe stem, en hese uithalen denken aan Buckley, P.J. Harvey en Sinead O’Connor, maar dat ze naar oude blues luistert hoor je ook, vet! Arthur speelde nieuwe nummers en het was een eer, om dit te mogen horen, omdat de liedjes nog zo puur en onaangetast klonken, hypnotiserend, ik kan niet anders zeggen. Ro Halfhide had vanavond zijn debuut, min of meer, als soloartiest. Mooie liedjes en een enorm gevoel voor ritme en voor de blues, yeah man. Robin Block zou een band niet misstaan, zijn nummers vragen om mooie poparrangementen, en dat gaan we vast nog meemaken. Als laatste speelde Reaganesk een paar van zijn nummers en ik krijg weer een brok in mijn keel, als hij zingt, zijn stem is eigen en hij kijkt er zo hulpeloos bij. Mooi. (naspel) we drinken bier, verkopen demo’s en delen uit. We praten over Cat Power (beslist nog een keer luisteren) Songs:Ohia, Pallace Music, Gerben en Roy, nieuwe projecten en muziek… (terug naar huis) Sentiment is een groot gebaar en een van mijn sterkste of noem het overdreven kanten, maar daarom schrijf ik liedjes. Ik hoef niet meer op mijn woorden te passen en toch weeg ik ze af en ik kom er nu pas achter dat ik waarschijnlijk dus, zo ben. Ik lach niet als ik daar geen zin in heb, mijn gezicht valt ontspannen in een tevreden grijns voel ik. Er is niets te lachen, maar ik voel warm geluk in mijn borst, daar waar mijn hart zacht en hard klopt. Alles klopt. Ik denk aan vogels en legpuzzels. Ik gun mijzelf natuur. Hoe natuurlijk de dingen verlopen, hoe je vanzelf groeit en groeit, zoals de aarde draait en draait (Chopra). Lekker rustig, terwijl ik zoveel ideeën heb en doe en maak en schrijf en componeer en niks meer, niks meer te bewijzen, mijn boek wordt volgende week geprint. Als de bladeren zich langzaamaan bedenken, dat ze best wel alvast een beetje wakker kunnen worden uit de lange, lange slaap die de winter met zich meebracht en die daarvoor en daarvoor. Stommeling, nee geluksvogel. Bronnen Concert: 10 februari, 22:00 uur: Soundgarden, Amsterdam: Amsterdam Singer-songwriters Guild (met Daan, Selma Peelen, Pien Feith, Arthur ten Cate, Halfhide, Robin Block en Reaganesk) Treinreis: Enschede- Amsterdam (100205 16:57) en Amsterdam-Enschede (110205 10:38) Boek: Rosi Braidotti, Op doorreis. Nomadisch denken in de 21ste eeuw Muziek: Sepultura, Nomad en Eno/Fripp, Music for Airports