Sinds de voorganger, “Sacred days and miracles” zijn er al weer vier jaar verstreken. Dat is best lang, maar als je bedenkt dat de mannen van Supernova gewoon alledrie een baan hebben is dat niet zo gek. En al helemaal niet als je hoort hoe goed de cd klinkt en met hoeveel oor voor detail hij gemaakt is. Als je op het Internet gaat zoeken naar deze band pas dan op want ik vond wel zeven bands die deze naam delen. Deze Enschedese Supernova maakte eerder ook al een cd onder de naam Moon. Die ken ik niet maar “Sacred days en miracles” heb ik wel. Fate klinkt als geheel wat rustiger. Supernova heeft wat meer werk gemaakt van de arrangementen en wat meer instrumenten gebruikt. De piano wordt op Fate vaker gebruikt en ik hoor ook veel keyboards. Die zorgen vooral voor veel “sfeertjes”. De nummers duren net iets korter dan op zijn voorganger en er staat, met uitzondering van “Open” niet echt een rocker op Fate. Waarom is er toch geen platenmaatschappij die deze band oppikt? De cd klinkt professioneel en de songs zijn, met voor mij persoonlijk “Thin air”en “Uncertain” als hoogtepunten, erg goed. Ook het jazzy basloopje in “Too late to love” en de donkere oosterse afsluiter “Can someone” kan ik erg waarderen. De enige zwakke plek op de cd vind ik het pianonummer Exist. Wakker worden dus platenbonzen! CD-presentatie 26 maart zal Supernova de cd Fate presenteren op het Lenteoffensief in het Enschedese Atak. Ik ben erg benieuwd hoe het publiek daar zal reageren. Het zal voor het grootste deel bestaan uit mensen die de muziek van Supernova niet kennen. Ik vraag me af of deze muziek live boeiend genoeg is als je de cd niet al vele malen hebt gedraaid (zoals ik). Ik zal bij het Lenteoffensief dus ook zeker van de partij zijn.