Zea speelt het beste Britpop nummer allertijden

Playstation meets the Prodigy in Café de Kikker aan de Stadsgravenstraat

Danielle Liebeskind, ,

Eigenlijk hoef je niet veel uit te wijden over Zea, het experilectro Indienoise Rock duo uit Amsterdam. Maar omdat dit zo geniaal is, en je een rund bent als je als muziekliefhebber dit soort staaltjes van muzikaal vernuft niet kent, wijdt ik er bij deze een heel artikel aan..

Playstation meets the Prodigy in Café de Kikker aan de Stadsgravenstraat

In de muziek van Zea vind je eigenlijk alle stromingen van popmuziek terug en je hoeft niet eens heel goed te luisteren of een muziekkenner te zijn om dat te kunnen horen. Bij het eerste nummer al, moet ik denken aan de Prodigy en aan computerspelletjes. En ik vraag me af: hoe kunnen twee mannetjes, de ene met een afbeelding van Calvin and Hobbes en de andere met Meet Me In Space op hun t-shirt geprint zoveel geluid produceren? ‘Why do good things happen to bad people’ is een nieuw nummer dat meteen als tweede ingezet wordt en this is Zea: noise en vette ritmes komen uit het keyboard/de computer en gitaar riffs, die van originaliteit uit elkaar spatten, zwepen je op en maken je los van de werkelijkheid. Bij ‘An Experience of Trouble’ ben ik overtuigd van de muzikaal goed onderlegde basis van deze muziek. Ik hoor NoMeansNo, ik hoor jaren ’80 en ik hoor Joe Jackson. Huh? Joe Jackson? Ja, ik vind opeens dat de stem van . . bij dit nummer op die van Joe Jackson lijkt. Maar ik hoef niet bang te zijn, dat we hier aan vast zitten, want ik ben het alweer vergeten, als het volgende nummer (na een ‘dank je wel’) wordt ingezet.. ‘I think there’s something wrong with me’ is een dance nummer met breakbeats en accoorden die me aan Dress doen denken, bestaan die nog? Dan volgt ‘New Kicks’.. denk gabber beat, met afterbeat (reggea, ja echt) en Ninendo-game geluidjes, met rock-and-roll/punk riffs eroverheen. Samples van turkse popmuziek worden heel gemakkelijk gemixt met Metal Theo en Charley Lownoise achtige stamp- en spring ritmes. Hypno-noise met breakbeats en game-samples. Funny Crazy, iedereen staat allang uit zijn dak te gaan, even voor de duidelijkheid. Ik denk niet dat je lang stil kunt staan bij deze idioot maffe, intense, swingende, want dansbare experilectro Indienoise Rock. Zelf staan die gasten ook helemaal te flippen en ze zijn bescheiden tot op het bot (‘dank je wel’ na ieder nummer, heus); het is alleen al leuk om naar te kijken. En als ze aan het eind van de set aangeven Indierock te hebben begraven, ha, ha (‘We burried Indierock’) en dan ook nog eens hét Coldplay nummer (beste britpop nummer allertijden) op z’n Zea’s spelen, ben ik voor vanavond helemaal fan! Gelukkig heb je cd’s en gelukkig komen ze best vaak (ieder jaar wel een keer) in Enschede.