The John Hayes Project op een doordeweekse donderdag in Hedon

Grote naam op een kleine dag

Mark Richards, ,

The John Hayes Project, met naamgever Hayes als zingende gitarist, was in Zwolle en stortte haar funky bluesrock over een veel te klein publiek. Hayes, in het dagelijkse leven gitarist van Mothers Finest, had daar geen enkel probleem mee. The Project is zijn hobby, plezier en enthousiasme staan voorop. En enthousiast was Hayes.

Grote naam op een kleine dag

John Hayes; gitarist van Mothers Finest, keek eens de zaal in, glimlachte en speelde vervolgens alsof zijn leven ervan afhing. Enthousiasme laat zich niet beteugelen door een welhaast lege zaal. De driemans-formatie, The John Hayes Project, met Hayes als absolute frontman, speelt op deze donderdag voor een welhaast verlaten zaal. Een mannetje of veertig - liefhebbers! - staat in een halve maancirkel voor het podium. Voor een gitarist als Hayes, gewend aan en verwend met grote zalen, doet de opkomst niet ter zake. Natuurlijk, ook hij zou liever een overvol Hedon zien. Maar Hayes wil vooral optreden; zijn eigen werk ten gehore brengen. Dat eigen werk komt vooral van de laatste CD The Purple Headquaters. Een fijne mix van stevige rock, een vleugje funk en een beetje blues. Het levert songs op die stevig verankerd zijn in een moeras van muzikale onvoorspelbaarheid. The Project speelt strak, fris en aanstekelijk. Bezwerende gitaarpartijen worden lekker ondersteund door bass en drum. Hayes is geen geboren zanger, maar maakt met charisma het gebrek aan zangtalent meer dan goed. Hoewel onbekend, klinkt hier en daar een herkenbaar riedeltje door de nummers. Voornamelijk Hendrix, de grote Jimmy welteverstaan, lijkt sporen in het creatieve brein van Hayes te hebben achter gelaten. Logisch, want Hayes ziet Hendrix als een grote inspiratie. En nee, de kleur van de CD The Headquaters is niet toevallig gekozen. Tijdens de pauze zit Hayes gezellig in de foyer van Hedon. Hij verkoopt wat CD’s, signeert er enkele voor de liefhebber en is vooral aanspreekbaar. Voor iedereen. Hayes woont in Nederland en spreekt ( intergratie!) een beetje Nederlands. Hij is blij hier te zijn, maar had zelf ook liever op een andere dag dan donderdag gestaan. ‘Natuurlijk, spelen in Mothers Finest is te gek, maar in deze band kan ik meer van mezelf kwijt. Dit is echt méér dan een waardevol uitstapje voor me. Dat het niet echt druk is, dat hoort erbij. Ik had ook liever een andere dag gespeeld, maar ja...’ In het tweede bedrijf trekt Hayes een gastmuzikant het podium op. Janus, Zwolse gitarist en kennis van Hayes, speelt een song of drie mee. Eén daarvan is een vette versie van Snoop Dogg’s Drop It Like It´s Hot. Een uitvoering die schreeuwt om als vast onderdeel op het repertoire te komen te staan. Al met al is The John Hayes Project een bezoek meer dan waard en is naamgever Hayes als gitarist èn als entertainer inderdaad één van moeder’s beste zonen.