Galactische rockband verovert Atak

Anderhalf uur durende Daft Punk video-clip verveelt geen moment

Patric Dikkers, ,

Na 3 lange jaren is de film Interstellar 5555 eindelijk op DVD uitgebracht. Het samenwerkingsverband tussen de Japanse animator Leiji Matsumoto enelectrorockers Daft Punk mag met recht een juweeltje genoemd worden. Reden voor Atak om deze film in zijn geheel, op groot scherm, te vertonen.

Anderhalf uur durende Daft Punk video-clip verveelt geen moment

Toen in 2001 het album Discovery van Daft Punk uitkwam, werd ons er gelijk bij verteld dat het de soundtrack zou vormen bij de Japanse animatiefilm, Interstellar 5555 van Leiji Matsumoto. De singles (de bekendste is wel "One more time") gaven ons al een mooi voorbeeld van wat ons te wachten stond. Ik was hier destijds erg enthousiast over en vond het dan ook jammer dat, buiten de singles, Discovery niet echt een sterk album was. Het klonk hier en daar wat fragmentarisch en niet als een geheel. Nu dan, na 3 lange jaren, is de film dan eindelijk op DVD uitgebracht. Reden voor Atak om deze anderhalf uur durende videoclip in zijn geheel, op groot scherm te vertonen. En met succes. Er waren toch aardig wat bezoekers op Atak afgekomen, iets wat ik eigenlijk niet verwacht had. De zaal was ongeveer voor de helft gevuld, wat de sfeer zeker ten goede kwam. (In je eentje naar een film waarop gedanst kan worden is "not my idea of a fun evening"). De muziek stond lekker hard, danssterkte zeg maar. Toch volgden de meeste bezoekers onderuitgezakt op een stoeltje, of tegen de muur, de film. Hier en daar waagden mensen wel een dansje, wat een ontwapenende aanblik opleverde, zo tussen al die stoeltjes. Maar net zo leuk om naar te kijken als naar de film zelf. Waar het Daft Punk-album in mijn ogen dus te kort schiet, is de combinatie beeld en geluid juist uitstekend. De nummers vallen stukken voor stuk op hun plaats en verveelt voor geen moment. Iedereen bleef dan ook aandachtig naar de film kijken. Dat er geen gesproken tekst in de film voorkomt is geen enkel probleem. Het verhaal is prima te volgen en de muziek zorgt voor de passende sfeer. Tenslotte het verhaal in het kort. Een galactische rockband, de Crescendolls, wordt gekidnapt door een duivelse platenbaas, die de band wil gebruiken om er zelf flink beter van te worden. Natuurlijk is er ook een held die dit probeert te voorkomen. Maar of hem dat zal lukken moet je zelf maar gaan bekijken. Ik heb in ieder geval erg genoten van deze kruisbestuiving en als je de kans krijgt moet je de film echt gaan zien. Het liefst natuurlijk op zo'n groot scherm en de installatie op 10.