Films, exposities, performances, theater, videokunst en muziek: het Enschedese Rockarty staat als festivalorganisatie altijd garant voor aantrekkelijke multidisciplinaire festivals. Ook op 'Roest aan de vleeshaak' waren de diverse disciplines weer ruim vertegenwoordigd. Aan Da Skoda's en De Kift de eer om de openinginsavond muzikaal luister bij te zetten. Een erg dankbare taak was het niet voor Da Skoda's om de muzikale spits af te mogen bijten. In de diverse ruimten die de voormalige slachterij rijk is was dermate veel te bezichtigen dat de bezoekers bij aanvang van hun optreden over de het hele pand verspreid waren. Bovendien kwamen de meeste bezoekers om de opening van het pand te vieren, en niet alleen voor het muzikale programma. Maar de enkele tientallen mensen die zich wél voor het geïmproviseerde podium in de centrale hal opgesteld hadden werden voor hun keuze ook ruimschoots beloond: Da Skoda's weten namelijk zelfs een sfeerloze slachtfabriek met hun jazzpunkpolkarock om te toveren tot een ware feestzaal. Met een zeer gevarieerde set liet dit eigenzinnige Steenwijkse bandje zien dat zij een fiks aantal muzikale stijlen beheersen en er bovendien een coherente cocktail van weten te mixen. Van samba tot surf, van polka tot punk, en dit alles werd gebracht met een keur aan instrumenten die je niet echt vaak op het gemiddelde poppodium aantreft. Zanger Henk Kuper, wiens stem bij vlagen deed denken aan een mix tussen Tom Waits en Louis Armstrong, liet zien aardig uit de voeten te kunnen met twee gelijktijdig gespeelde trompetten. Daarnaast werd er veelvuldig gebruik gemaakt van diverse percussie-instrumenten en zorgde het karakteristieke orgeltje voor het hen geheel eigen skoda's-sausje. Want Da Skoda's is duidelijk een band met een heel eigen geluid. Naast nummers van hun onlangs verschenen ep 'Psychadelicious' werden er ook nog enkele nieuwe nummers gespeeld. Tegen het einde van de zeer boeiende, maar door het drukke avondprogramma helaas ook zeer korte set begon de zaal al aardig gevuld te raken en konden de laatkomers toch nog net iets meepikken van datgene waarvoor ze eigenlijk veel eerder hadden moeten komen. Zodra De Kift het podium betreedt neemt ook het gehalte koper drastisch toe. Waar gefeest wordt komt de fanfare voorbij, moeten ze in het Rooms-katholieke bolwerk Oldenzaal gedacht hebben. Een medewerker van het gezelschap Roest heeft het publiek er in de diverse zalen met behulp van een megafoon op gewezen dat het feest nu pas echt gaat beginnen. Als een schaapsherder drijft hij de bezoekers naar de centrale hal. Al snel word duidelijk dat De Kift een live-band pur sang is. Vanaf de eerste noot eisen zij alle aandacht voor zichzelf op, en met een wervelende show die ergens het midden houdt tussen een concert en theater. Enkele meegereisde fans worden op hun wenken bediend met een boeiende bloemlezing uit het gevarieerde oevre dat de band rijk is. Maar ook het nieuwe publiek weten zij met dit optreden voor zich te winnen. Na afloop van het concert vindt de kift-koopwaar dan ook gretig aftrek in het sfeervol ingerichte marktkraampje.