Luka Bloom krijgt zelfs de airco stil

Enige Nederlandse optreden in Deventer

John Denekamp, ,

Sinds Luka Bloom het Burgerweeshuis vorig jaar trakteerde op een verrassingsoptreden op de zondagmiddag heeft Deventer de Ierse troubadour in het hart gesloten. De sympathie blijkt wederzijds. Luka Bloom koos het Burgerweeshuis uit voor zijn enige grootschalige optreden in Nederland tijdens de promotie voor zijn nieuwe cd Before Sleep Comes.

Enige Nederlandse optreden in Deventer

In 1991 stond Luka Bloom in zijn eentje op het grote podium van Pinkpop. De status van bijna-superster mag dan inmiddels al wat jaren achter hem liggen, het bezweren van zijn publiek zit de charismatische Ier nog steeds in het bloed. Wereldwijd kan hij op volle zalen rekenen. Zijn nieuwe cd Before Sleep Comes is eigenlijk uit nood geboren. Door een hardnekkige peesontsteking aan zijn hand moest de man met het ruimtelijke gitaargeluid zijn karakteristieke opzwepende spel tijdelijk laten varen. Hij besloot een album te maken met louter ballades, letterlijk muziek ‘om bij in slaap te vallen’. Thuis op de bank werkt dat prima, maar in een volgepakt Burgerweeshuis op een zaterdagavond? Luka Bloom blijkt er zelf ook wat zenuwachtig over, zo vertelt hij bij aanvang van het concert. Verontschuldigt zich voor het feit dat wij moeten staan: ‘I thought it was a sitting concert’. Uit voorzorg is de bar dicht tijdens het concert. Maar Luka Bloom krijgt én houdt zijn publiek twee uur lang stil met verreweg het intiemste werk uit zijn carrière. Een prestatie van formaat. Voor de gelegenheid wordt hij spaarzaam maar effectief begeleid door cahonspeelster Claudia Chambers en violiste Suzi Ng. De sfeer wordt die van een huiskamer. Luka Bloom heeft het publiek zo in zijn macht dat zelfs het geluid van de airconditioning te luidruchtig wordt bevonden. Die moet uit, en zo geschiedt. Van een ongemakkelijke stilte is echter geen sprake. Luka Bloom is ook een rasverteller, en leidt elke song in met een persoonlijk verhaal. Spoort de mensen aan om in de refreinen mee te zingen, wat bijna een gewijde sfeer oplevert. En als hij ook nog regelmatig zijn behoorlijk goede Nederlands ophaalt (hij woonde ooit in Groningen) heeft hij de eeuwige sympathie van zijn toehoorders gewonnen. Voor de afwisseling was het wenselijk geweest als Luka Bloom ook wat energiekere songs en meer ouder werk had gespeeld. De kwaliteit van de nieuwe songs staat buiten kijf, maar twee uur lang op twee benen luisteren naar verstilde ballades is lang. Zijn eigen uitdaging is echter geslaagd. En wat je er ook van vond, het was wederom een bijzondere combinatie: Luka Bloom en het Burgerweeshuis.