Nina en Laura Philips geven aan het begin van de avond toe dat ze enorm zenuwachtig zijn. Niet gek, de zusjes moeten de show aftrappen en de zaal is nog niet helemaal gevuld. Ze zijn gekleed in crèmekleurige lange gewaden, hakken waar ze af en toe daadkrachtig mee stampen en de gebruikelijke volle haardossen zijn ook aanwezig. De dames delen een aantal biertjes uit, want het tamme publiek moet opgewarmd worden. Daartoe dienen ook de geforceerde grapjes die Nina en Laura in het begin maken. Wat het publiek liever wil: die harmonieuze stemmen horen, die altijd zo perfect op elkaar afgestemd zijn.
Het is een hele mond vol: het programma van vrijdagavond 24 maart. All The King’s Daughters, Avi On Fire en Rilan & The Bombardiers krijgen allemaal een klein uurtje om het publiek te overtuigen. Gedeeltelijk is dat al gelukt – een substantieel deel van het publiek bestaat uit bekenden. Maar dat maakt een optreden niet zomaar gemakkelijker.
All The King’s Daughters
Bij de rustigere nummers blijkt dat moeilijker. Die worden snel wat eentonig, waardoor het geheel nog zoeter en braver klinkt. Nina en Laura wagen het tot een protestsong, openlijk geïnspireerd op Bob Dylan. ‘’Like Bobby said – it’s blowin’ in the wind’’. Of zulke overgenomen lyrics echt wijzen op een protestsong, valt te betwijfelen. Dylan zelf zou het label waarschijnlijk maar niks vinden. De Springsteen-cover ‘’I’m on Fire’’ heeft meer succes. Toch had ook de keuze voor deze cover wat spannender kunnen zijn. Waarom niet wat steviger, wat meer rock? Daar heeft Springsteen ook genoeg nummers van in zijn repertoire. En wie weet trekt het All The King's Daughters uit die veilige, maar net wat te brave comfortzone.
Avi On Fire
Van twee zusjes en een akoestische sound gaan we over naar een podium vol muzikanten, instrumenten en een stevig geluid. Avi On Fire is een project van Bram Westdorp, ook bekend van Neighbour Neighbour en Yellow Grass. Bram zit vol energie, danst het podium over en geeft af en toe een zwaai aan de lange manen van toetsenist Annelotte Coster. De bandleden zijn hip gekleed: skinny jeans, leren schoenen en een oversized spijkerjack voor leadzanger Bram. Een vlotte stijl, geheel passend bij het type muziek dat de bandleden maken.
Want wat voor muziek is dat eigenlijk? Alternatieve pop, catchy, eigenzinnig, maar eigenlijk vooral: nummers met hitpotentie. Neem bijvoorbeeld ‘’Pearls’’ of ‘’So Far Away From Me’’. Liedjes die dagenlang in je hoofd rond blijven dwalen, al hoef je daar niet mee te zitten. Het zijn opzwepende nummers, die het publiek stevig laten rondspringen. De teksten klinken niet heel sterk, maar dat maakt het nummer ‘’Daughter’’ weer een beetje goed. ‘’Geschreven voor een speciaal iemand’’, vertelt Bram en op een speciale wijze wordt ‘ie ook uitgevoerd. Ingetogen, puur en vol toewijding. Naast lekkere hits zou Avi On Fire eigenlijk meer van dit soort nummers moeten schrijven.
Rilan & The Bombardiers
En dan kunnen Rilan & The Bombardiers eindelijk het podium betreden. Ze zien eruit alsof ze niet langer konden wachten: het dak moet eraf. Geen zenuwen bij deze mannen vanavond. Een podium in hometown Haarlem – beter kun je het toch bijna niet krijgen? Het eerste nummer zit vol onheilspellende beats, waar de hoofden van het publiek vol verwachting op mee deunen. Het duurt even voordat Rilan zijn stem ten gehore brengt, maar als dat eenmaal gebeurt, dan heb je ook wat. Wat een rauwe, indringende stem.
Praten lijkt iets lastiger te gaan. Rilan klinkt wat schel en dat merkt hij zelf waarschijnlijk ook, want veel met het publiek praten doet hij niet. Nu is dat ook niet waar we voor gekomen zijn. Als Rilan zingt, dan haalt hij alles uit de kast. Lange uithalen, waar geen eind aan lijkt te komen. Zelfs als Rilan krijst, klinkt het nog zuiver. Het nummer ‘’Supernatural’’ is een lekkere mix van geluiden: Prince, Sly & The Family Stone en Jimi Hendrix. Maar dan allemaal net wat cleaner en gestroomlijnder. Af en toe kreunt Rilan er op los en vraag je je af of het bloed van James Brown door zijn aderen stroomt.
Rilan is niet de enige die er vol voor gaat. Ook de elektrische gitaar- en drumsolo zijn on point. De band oogt volwassen, zelfverzekerd en bombardeert hun sound de zaal in. Met ‘’Walking On Fire’’ bewijzen Rilan & Bombardiers dat ze ook andere genres dan soul aankunnen. Het belooft een mooie zomer te worden voor deze zonnige band. Ook in het buitenland moet deze sound aanslaan. Vanavond kregen we alvast een vertrouwde voorproef.