Ugly Duckling brengt ode aan oldschool hiphop

Pretentieloos hiphoptrio brengt de zomer in Patronaat

Job Boas ,

Ugly Duckling is zo’n act met een grote liefde voor hiphop uit de vroege jaren tachtig. Het trio uit Longbeach, Californië, combineert funky beats met een aangenaam verfrissend relativeringsvermogen. Geen opsmuk voor deze gasten maar sterke songs met een vette knipoog. Op een mooie pinksteravond stonden zij in Haarlem.

DJ Young Einstein draait een nummertje warm alvorens de twee MC’s het podium betreden. Verkwikkende oldschool funk met veel scratch en een stevige groove. De aandacht van het publiek wordt direct gegrepen. Einstein wordt al snel vergezeld door Andy Cooper en Dizzy Dustin en de toon wordt gezet met onder meer Smack en I Did It Like This, van debuutplaat Journey to Anywhere.

Het is alweer vijftien jaar geleden dat die plaat uitkwam. Sindsdien is Ugly Duckling een bescheiden maar gewaardeerde hiphopact met een stevige livereputatie. Die maakt het trio vanavond wederom meer dan waar. Ondanks dat het hier het laatste optreden van een slopende tour betreft, zetten de heren een energieke show neer.

Andy Cooper oogt op het podium wellicht wat sullig, maar is erg geestig, en heeft weinig moeite een knappe flow neer te zetten. Hij vormt een prima koppel met Dizzy Dustin. Het stel komt bij vlagen met briljante teksten en woordspelingen op de proppen.

Ugly Duckling staat bekend om de voortdurende interactie met het publiek, en ook bij deze show geeft dit weer een extra impuls. Het nummer Pick Up Lines vormt hier een belangrijk onderdeel van de set. Alvorens het nummer wordt ingezet, wordt naar vrouwelijk schoon in het publiek gezocht. Op een ontkennend antwoord van desbetreffende dame op de vraag of ze een mobiele telefoon in haar achterzak heeft, zegt Dustin: “Are you sure you don't have a cell phone in your pocket? 'Cause that ass is calling me.” Een luidkeels “ooooooh!” volgt uit het publiek.

Vervolgens brengt publiekslieveling Little Samba het zonnetje even terug in Patronaat en Turn it Up laat de toeschouwers stuiteren. Bij het grote publiek is de groep (nog) niet doorgebroken, maar zoals het een lelijk eendje beaamt lijkt het die pretentie ook niet te hebben. Waar de mannen van Ugly Duckling het om te doen en goed in zijn, is het brengen van een feelgood vibe.