Psychedelische meerstemmigheid
De avond begint met support act The Indien, die overigens niet helemaal compleet is. Bassist Janneke Nijhuijs - ook onderdeel van The Deaf - schittert door afwezigheid. De band speelt naast nummers van hun EP Cologne die eerder dit jaar verscheen, ook hun nieuwe single Summer Nights. De zuivere en dromerige stem van zangeres Rianne Walther past perfect bij de psychedelische pop die de band maakt. Ook sterk is de meerstemmigheid van de band, de drummer en gitarist geven een fijn laag tegengeluid bij de lange uithalen van de zangeres.
Frivool Chef’Special speelt eigen achtertuin plat
“We’re gonna take over that motherfucking world”
Wat heeft Chef’Special het toch goed voor elkaar: een 3FM Award voor Beste Band, een plekje in de Alpha op Lowlands en een naderende tour in de VS. Daarnaast heeft de Haarlemse band zo’n beetje elke grote zaal in Nederland plat gespeeld en mogen de grote festivalweides natuurlijk niet ontbreken. Dan is het toch een groot contrast om letterlijk in je eigen achtertuin te spelen in het openluchttheater Caprera in Bloemendaal, misschien wel één van de intiemste plekjes in het land voor een concert.
Meeslepende strijkers
En dan is het tijd voor de hoofdact. De bassist zet Sixteen Bars in, het openingsnummer van het vorige album One For The Mrs. In dit nummer is alleen een basloopje te horen met zang van frontman Joshua. Daar heeft de band voor deze gelegenheid een extra element aan toegevoegd: een heus strijkkwartet. De strijkers blijven voorlopig nog op het podium, waar ze bij de rustige popnummers een nieuwe dimensie aan de act geven. Het is dan wel weer zonde dat het kwartet niet goed hoorbaar is als de band wat harder begint te spelen. Gelukkig is dat niet het geval bij Biggest Monkey. Dit nummer is oorspronkelijk opgenomen met blazers, maar voor deze bijzondere avond mogen de strijkers het waarmaken. En dat doen ze: het nummer wordt nog meeslepender dan het normaal al is.
Reggae en strijkers
Eerder dit jaar bracht Chef’Special de EP Shot In The Dark uit, waarbij zangeres Rianne van The Indien is te horen op de titelsong. Vandaar dat Rianne en haar gitarist ook vanavond tijdens dit nummer het podium betreden. Bij de lange uithalen van de zangeres wordt ze wederom heel fijn ondersteund door mannelijk tegengeluid, ditmaal van de heren van Chef’Special. Opvallend is dat zij door de jaren heen ook steeds beter live zijn gaan zingen, waardoor de achtergrondzang heel aangenaam klinkt. De leden van The Indian blijven ook nog even staan voor Lie To Me, dat Chef’Special opnam met Tessa Douwstra. Het nummer heeft invloeden vanuit de reggae, wat door de extra gitaar wordt versterkt. Dat het strijkkwartet hier ook meespeelt, had dan weer net niet gehoeven en werkt eerder storend. Reggae en strijkers? Geen gelukkige combinatie. Het is gewoon teveel, heel jammer.
Rookpauze
De avond wordt afgesloten met een aantal rustige nummers zoals In Your Arms en Free. Door de zon die langzaam ondergaat en de intieme locatie in de bossen ontstaat er bijna een sprookjesachtige sfeer. Het lijkt echter alsof frontman Joshua de laatste noot van een zin soms niet haalt. Daardoor gaat het erg vlak klinken, wat een gevoelig nummer als Free niet ten goede komt. Gelukkig wordt dat gecompenseerd door het muzikale talent van de band. Rustige nummers worden opgebouwd naar een hysterische climax met gillende gitaarsolo’s. En dan weer een rustmoment. Perfect om een peuk op te steken, zo dachten sommige bandleden.
Klaar voor de States
“We’re gonna take over that motherfucking world”, wordt er tot slot geschreeuwd. In het Engels met een wat geforceerd accent. Prima natuurlijk, maar het wordt wel een beetje irritant als je halve Engelse zinnen in je Nederlandse verhaal propt. Misschien zijn ze aan het oefenen voor hun tour door de VS? Of de band het daadwerkelijk gaat maken aan de andere kant van de oceaan is natuurlijk nog maar de vraag. Gelukkig hebben ze in hun eigen kikkerlandje nog wel een grote en trouwe fanbase waar ze altijd op kunnen terugvallen.