Supportact is de Amsterdammer Reinier van Harten, alias Reindier, die vanavond maar moeilijk uit de verf komt. Potentie is er wel; de vorige maand uitgebrachte EP Porcelain klinkt veelbelovend. New wave meets folk. Jammer genoeg lijken zijn zenuwen hem de baas. Vooral in kopstem wankelt zijn melodielijn en is hij onzuiver. Zodra Reindier zijn trukendoos met geluidseffecten en beats opentrekt, krijgt hij zelfvertrouwen en komt de muziek beter tot zijn recht. Toch komt zijn mix van electro, indringende teksten en variërende melodie pas goed over als hij afsluit met een goed uitgevoerde Cold Love.
Theatrale Asaf Avidan krijgt Bostheater op de banken
‘Jullie geven me hier het gevoel dat ik echt muziek maak’
Editie twee van Live at Amsterdamse Bostheater vindt plaats op een licht broeierige maandagavond omringd door bos en water aan de rand van onze hoofdstad. Het is alweer drie zomers geleden dat de Israëliër Asaf Avidan een monsterhit scoorde met de Wankelmut-remix van One Day / Reckoning Song. Heeft Avidan meer noten op zijn zang of is hij niet meer dan een taaie eendagsvlieg?
Het gezellige en knusse Bostheater stroomt voller als Asaf Avidan en zijn band hun opwachting maken. De Israëliër is druk bezig met zijn Europese tour. De aankondiging spreekt van een vergelijking met Janis Joplin: de verwachtingen zijn hooggespannen. De band zet in met het funky Hoist up the Colors! en Asaf volgt. Hij is goed in vorm en ziet alle hoeken van het podium. Je moet wel liefhebber zijn van zijn snerpende en hoge zanggeluid. Wanneer hij de avond inluidt met een praatje, blijkt dat ook zijn spreekstem snerpt. ‘Zijn stem is dus echt zo’, merkt iemand op.
De sfeer komt er goed in als een paar enthousiaste liefhebbers opspringt en meedeinst. Veel anderen volgen en voor we het weten staat vrijwel het hele theater handenklappend naast hun blauwe kussentjes op de harde banken. ‘Jullie geven me hier het gevoel dat ik echt muziek maak’, deelt Asaf tussendoor. Allerhande trucjes en theaterachtige vertoningen zijn soms wat veel en leiden af van de muzikaliteit, die er wel absoluut is bij de energieke zanger.
Asaf doet denken aan de sound van Duffy in combi met Bob Dylan, zijn held. Teleurgesteld vertelt de zanger dat hij regelmatig geheel nieuwe en niet-vertrouwde versies van Dylan voorbij hoort komen tijdens concerten. ‘Die man wordt ook ziek van het continu herhalen van zijn songs.’ Een verontschuldiging volgt, als hij hetzelfde gaat doen met het ingetogen en prachtige Conspiratory Visions of Gomorrah. ‘Dit liedje hoorde zo te zijn, maar verscheen in een andere versie op het album’, licht Avidan toe.
Een overkoepelend thema van deze gig is samengevat in The Jail That Set You Free: ‘I’m hard to please’, zingt hij. Dat straalt er daadwerkelijk af vanavond. Hij is streng voor zijn band en eist vrijwel alle aandacht op. Een voorstelrondje van zijn prima op elkaar ingespeelde muzikanten gebeurt wat ongeïnteresseerd en gehaast, maar later op de avond blijkt zijn waardering als hij de vijfkoppige band test op hun naadloze timing en zijn trots voor zijn band uitspreekt.
Energie, muzikaliteit en een uitstekende band zorgen voor een intieme en vermakelijke avond in het Bostheater. Een beetje minder theater en een beetje meer aandacht voor zijn muzikanten zouden de show compleet maken.