Klikofest zet opnieuw rock & roll extravaganza in Patronaat

King Khan And The Shrines gekte is beste afsluiter die festival zich kon wensen

Marko Petrovic ,

De vorige editie van Klikofest was een daverend succes. Het leverde een afgeladen Patronaat met louter rock & roll liefhebbers van alle leeftijden op. Deze keer geen bands in de grote zaal, maar tientallen bands elkaar aflossend in de kleine zaal en in het café.

De avond trapte af met de alt-country rockers Slim Cessna’s Auto Club. Door de tropische temperaturen druppelde het publiek langzaam naar binnen, maar dat weerhield de band niet om een gepassioneerde en energieke show neer te zetten. Net als hun stadsgenoten 16 Horsepower, heeft hun performance een filmische kwaliteit. Ze creëren een bijna gotische sfeer, en de zangers Slim Cessna en Jay Munly vertolken als het waren de gedoemde karakters uit hun songs. Na drie kwartier van hun gekwelde americana noir was het de beurt aan De Spaties in het café.

De Spaties zijn The Stilletos, maar dan primitiever en Nederlandstalig. Weg zijn de basdrum, de extra bekkens en de gitaarsolo’s maar de energie en catchy hooks zijn weer volop aanwezig. De muziek is een mengeling van sixties beat en seventies punk. De teksten zijn geestig, provocerend en met een knipoog geschreven. De vele hits van hun LP komen allemaal aan bod. ‘Alles is alles, niks is niks’, Plattenland’, ‘Niemand zal je missen’, de zanger Armand schreeuwt het uit zijn tenen en brengt de melodische zangpartijen vol overgave. De drummer Barry beukt erop los en de gitarist Henk-Jan swingt met een heerlijke overstuurde gitaarsound. Snoeihard en onweerstaanbaar catchy. De Spaties zijn de real deal. Het optreden is tevens de releaseparty van verzamelalbum Dutch Garage Rock Explosion 2.

Daarna is het de beurt aan Fumaca Preta. Met hun mengeling van raw funk, garage rock, Afrikaanse beats en nog veel meer, is het zeker het meest originele band van de avond. Begonnen als een jamsessie rond de Portugees-Venezolaanse drummer/producer Alex de Figueira en inmiddels uitgegroeid tot een wilde, groovy band met leden van drie verschillende continenten. Hij blijft het middelpunt van de band als de schreeuwende drummer en een soort alchemist die de losgeslagen maar uitermate groovy herrie naar onbekende sonische werelden stuurt. Ze eindigen de set met een waanzinnige, bijna science fiction versie van The Sonics’ garage rock klassieker ‘The Witch’ , door hun ‘A Bruxa’ getiteld.

De echte ‘Midnight to Six’ line-up weerhoudt ondergetekende om alle bands te bekijken. Later beland ik in de grote zaal, waar het de beurt is aan Reverend Beatman. De Zwitserse one-man-band en tevens eigenaar van het invloedrijke label Voodoo Rythm Records. Hij werd bijgestaan door ‘Sister Nicole Izobel Garcia’, een zingende drumster in een nonnen outfit. Het voorspelbare gerammel is sterk beïnvloed door The Cramps en Hasil Adkins maar mist gewoonweg de goede nummers van de bovengenoemde acts. Zijn zelfmistificering is overduidelijk en kitscherig. Het publiek lag echter wel grotendeels aan zijn voeten.

Wederom in de grote zaal, het uit Seattle, Washington afkomstige Night Beats. Een aardig gehypet bandje, deze driemans formatie speelt psychedelische garage rock met een vleugje soul. Ze hebben de looks, het vakmanschap en weten een aardige sfeer te creëren, maar missen de nummers. Op een gegeven moment wordt het een galmende herrie met opeenvolgende stukjes die allemaal naar een muzikale climax moeten leiden.

Gelukkig is er aan het einde de neo-Bollywood garagerock sensatie King Khan and the Shrines. Gebaseerd in Berlijn met leden uit onder andere Canada en Frankrijk hebben we het hier over een tienkoppig muzikaal monster. Naast gitaar, bas, drums en percussie vullen een hammond orgel en drie saxofoons het geluid. Maar de ster is natuurlijk de charismatische zanger Arish Ahmad Khan. Met zijn ontblote bovenlijf en een gigantische verenhoed op zijn hoofd is hij het middelpunt van de gekte. Maar naast de visueel spectaculaire show zij er ook ijzersterke nummers zoals ‘Land of the Freak’ en ‘Bite my Tongue’. Het is dan bijna vier uur in de ochtend en het publiek gaat helemaal uit haar bol. Een geweldige afsluiter van een te gek garage rock extravaganza.