In de donkerte van het Patronaat Café bloeit een ware jaren 70-vibe op, waar Andy Warhol zich absoluut in zou vermaken. De programmering in het café is dan wel op de undergroundscene van Haarlem gericht, toch is het opmerkelijk dat deze invloeden zo sterk terugkomen bij veel relatief jonge Haarlemse muzikanten.
Tony Clifton trekt onze eerste aandacht. Drie jonge gasten die de weg van heerlijke punkrock zijn ingeslagen. De drummer zingt met een rauwe en volwassen stem, die je niet zou verwachten van een jongen bij wie de baardharen op één hand te tellen zijn. Muzikaal gezien is het redelijk eenvoudig, maar ook dat heeft zijn charmes. Het is wel een beetje jammer dat alle drie de jongens er compleet in hun eigen wereldje staan en de interactie onderling en met het publiek ver te zoeken is.