Swaf-baas Nico Danenberg: "Het enige wat ik doe is een podium bieden"

Hoornse Kroegbaas stopt vanwege toenemende regelgeving

Marnix Vinkenborg ,

De man achter Swaf Nico Danenberg kondigde een paar weken terug aan met zijn tractor naar Portugal te vertrekken. Redenen zijn het rookverbod, de verplichte sluitingstijden en de sancties die Danenberg opgelegd kreeg omdat hij zich er niet aan hield. Na dertig jaar Swaf zou Danenberg met zijn anekdotes een boek van tweehonderd pagina's kunnen vullen, waarin zeker vijftig bandjes de revue passeren. Want de belangrijkste rol van Swaf is een muzikale: Swaf is een podium en een plaats waar menig bandje (Tim Knol, Johan) ontstaan is.

Welke muziek heeft Swafs imago gemaakt?
Vernon Walters uit de jaren tachtig speelde bijvoorbeeld regelmatig in Swaf. Een oldskool punkrockband met Hans Engel. Hans Engel was een spil in de Hoornse muziekscene: hij zorgde voor het contact met het internationale muziekcircuit. Dankzij Hans Engel speelde onder andere Fugazi in Hoorn.

Vernon Walters deed het voorprogramma en Fugazi werd fan. Fugazi vroeg de band om mee op tour te gaan door de Verenigde Staten, maar de drummer wilde niet mee omdat hij niet langer dan tien dagen weg wilde. Echt een grote gemiste kans voor de Hoornse popcultuur. De band ging na deze desillusie uit elkaar. Hier zijn gelukkig wel een hoop andere goede bands uit voortgekomen: Sack-o'-Woes, The Hungry I, The Birddogs, Something Happening, Mister Baby en later Electric Tears. Die hebben allemaal in Swaf gespeeld. Vernon Walters hebben bijvoorbeeld wel in een door krakers bezette universiteit in Berlijn gespeeld. Ik was mee, de eerste keer dat ik in Berlijn kwam.
 
Hans Engel, de man achter Vernon Walters, is in 2003 geëmigreerd naar Spanje en werd met andere emigranten gedupeerd. Ze hadden valse eigendomspapieren gekregen. Toen hij naar de verantwoordelijke stapte, was het foute boel. De oplichter bleek een mafioso te zijn en Hans Engel is later langs de weg gevonden. Doodgeschoten.

Zie je bij een debuutoptreden meteen of een band goed of slecht is?
Je voelt het vaak als een band goed is, maar het is dan nog een embryo. Er zijn bands die een pallet van geluiden bieden, waardoor je in de muziek bijna op zoek naar jezelf gaat. Dat is heel bijzonder. Er zijn ook bands met kant-en-klare liedjes: dat vind ik ook mooi, maar meer als gesnoep. De bands die ik zie zijn vaak in Swaf gevormd. Meestal begrijp ik pas achteraf waarom de muziek mooi is. Als ik bijvoorbeeld een schilderij te snel begrijp, is het al snel lelijk. Ik heb liever een goed ontbijt dan wat gesnoep.

Welke bands ontbreken nog in het Swaf-ontbijt?
The Ex heeft nog niet in Swaf gespeeld, hoewel ik goed contact met ze heb. The Ex' Terry bijvoorbeeld is bloedbroeder met Ferry van De Kift. En De Kift sluit al jaren hun tournee af in Swaf. The Ex is een heel bijzondere band. De zanger heeft wel in een andere formatie bij Swaf gespeeld. Die band heeft weer connecties met The Fall, Sabado en Teenage Fanclub. Het lijkt alsof ik aan het namedroppen ben, maar het zijn gek genoeg contacten die ik zou kunnen aanboren.

Garagepunkband Cool Jerks heeft dan weer wel bij me gespeeld: een afsplitsing van Oblivians en Reigning Sound. Tim Knol is ook een typische Swaf-band; het is aan de bar van Swaf ontstaan in een gesprekje.

 

Hoe ontstaat een Swaf-band precies?
Bands ontstaan vaak in de late uurtjes en na-zitjes enzo... Precies in die uren moeten we nu dicht door de nieuwe regels. Door dit beleid worden heel wat bandjes in de kiem gesmoord. Van die anonieme gluurders van de gemeente rapporteren dat wij de nieuwe Johan aan het vormen zijn. Het is natuurlijk hun werk, maar wel de dood in de pot. In mijn pot in ieder geval.

New-wave heeft Swaf ook meegemaakt, maar veel namen van bands die hier gespeeld hebben ben ik vergeten. We hebben bands uit het hele land gehad, De Div bijvoorbeeld. Bij Sex Sex Sex, een nummer van De Div, staat de bas op repeat omdat de bassist het loopje niet kon volhouden. Hun bassist woont tegenwoordig ook in Hoorn.
 
Merk je dat het soort bands verandert door de jaren heen?
Eigenlijk heb ik in het verloop van de tijd steeds hetzelfde gezien, maar constant in een nieuw jasje. Een hart houdt altijd een ritme: je hoort altijd een basis maar dan net anders. Johan speelde vanaf de jaren tachtig en in de jaren negentig was hun doorbraak. Een bijzondere periode, ook voor Swaf. RTL stond bijvoorbeeld ineens op mijn stoep voor een reportage over Lowlands. Ik herinner me ook nog goed de Edison Awards met Johan, waar ze voor nop speelden. En de drank was hartstikke duur. Ik ben natuurlijk bevoorrecht zoiets mee te maken. Er wordt weleens gezegd dat ik belangrijk ben voor het succes van de bandjes, terwijl ik alleen maar een podium bied.
 
Ieder optreden in Swaf kan wel eens de laatste zijn in verband met de vergunningen. De laatste tijd merk ik dat er een grote undergroundscene is die in Swaf willen spelen. Ik bied een biertje, een slaapplek en een podium voor de artiesten. De bands die naar Nederland komen, komen gewoon om te spelen. Spelen, een biertje, slapen en weer verder. Ik ben in die zin een soort bandjestehuis. Ik zorg dat bandjes rond kunnen komen.