AlascA – Actors & Liars (2012)
Een mooi vertrekpunt om met een aantal vooroordelen af te rekenen. AlascA is misschien wel het beste voorbeeld van een Volendammer band die worstelde met hun afkomst, maar toch boven kwam drijven. In 2012 kwamen we er hier eindelijk achter dat het kon, met alternatieve kwaliteitsmuziek naar buiten komen in het vissersdorp. We zijn bij poppodium PX toen ook met bandtrajecten begonnen, want het is een grote misvatting dat hier alleen palingsound vandaan komt. Dat is vooral vervelend voor artiesten die serieus bezig zijn met alternatieve muziek.

Je zag ze een paar weken geleden nog in De Wereld Draait Door, muzikanten als Dandelion. Dan lees je later op social media de vernietigende reacties, alleen omdat ze uit Volendam komen! AlascA heeft besloten om geen geheim te maken van hun afkomst. Gelukkig hebben zij de automatische achterstand – die je hier hebt als alternatieve band – weggewerkt en zijn ze nu bezig met een tweede album.

Mazzy Star – So Tonight That I Might See (1993)
Dit komt uit mijn studententijd. Het was de tijd dat er goede muziekprogramma’s op televisie waren en je de volgende dag belde met vrienden over wat je had gezien en hoorde. Toen ik het ’s nachts voorbij zag komen bij MTV’s Alternative Nation dacht ik wow. Mazzy Star – met kreunmeisje Hope Sandoval – trad live op in de studio met donkere belichting. Die sfeer vond ik geweldig. Volgens mij noem je deze muziek tegenwoordig dreampop. Het is een stijl die ik na het ontdekken van deze band flink ben gaan volgen, zoals bij Beach House en Mariee Sioux.

Blind Melon – Soup (1995)
Over veel muziek groei je heen, naar Pearl Jam luister ik bijvoorbeeld niet meer. Maar deze plaat staat nog geregeld op. Het is een stel goede muzikanten die allerlei stijlen omarmden. Ik weet nog dat frontman Shannon Hoon door een overdosis om het leven kwam en dat ik het lullig vond voor de rest van de band. Zij hebben nooit meer hetzelfde succes gekend. Hoe kan iemand met zoveel talent zijn leven zo vergooien met drugs?

Love – Forever Changes (1967)
Het is ongeveer tien jaar geleden dat ik Arthur Lee in de Melkweg zag met een jonge band. Gelukkig maar, want hij leeft nu niet meer. Heb ik het brein achter het zeer invloedrijke Love toch nog gezien. Deze plaat was vooruitstrevend: een donkere man die onvervalste rock maakt, inclusief blazers en strijkers. Het verhaal gaat dat The Doors net zo goed wilden worden als Love en bekend werden dankzij hun geld. Gek genoeg groeit ieder kind in Volendam op met The Doors. Het is muziek uit de jaren zestig en zeventig die het hier goed doet.

Zita Swoon – A Band in a Box (2005)
Ik houd van Belgische bands. Zita Swoon (van ex-dEUS Stef Kamil Karlens) bracht met deze plaat een nieuw totaalconcept op de markt, namelijk een livealbum met akoestische basis intiem gespeeld op een clubtour. Ik zag hoe ze in Paradiso op een podium in het midden van de zaal speelden. Het zorgde voor een nieuwe beleving die mij inspireerde voor optredens in PX Volendam. Daar hebben we soms ook een podium in het midden van de zaal. Het werkt echt.

Het muziekklimaat in België zorgt ervoor dat experimentele muziek levensvatbaar is, dit in tegenstelling tot Nederland. Kijk maar naar dEUS, waar ik vanaf het begin een groot fan van ben. Zij pakken het artistiek aan. Zo extreem dat je wel eens denkt: 'Wat moet ik ermee?' Maar het opzoeken van die grenzen maakt het juist interessant.