ZeeZout: Een techno speeltuin voor volwassenen ZeeZout: Een techno speeltuin voor volwassenen

Eind augustus betekent niet alleen het einde van de zomer, maar ook het naderen van het afsluitende festivalseizoen. Hedonisme maakt plaats voor collegebanken en espresso machines op kantoor. De weersvoorspelling is vaak bepalend voor de sfeer op een festival. Alhoewel een ouderwetse modderpoel en poncho’s ook bepaalde charme met zich meebrengt. Gelukkig komt het niet zover. Na wat regen in de ochtend, breekt de zon langzamerhand door en stijgt de broeierigheid. Soms kan dat de sfeer doen kantelen. Op ZeeZout blijft het vrolijk en lichtvoetig, zonder zweverig te worden.

Die gemoedelijkheid is onderscheidend. Waar veel festivals tegenwoordig professionaliteit uitstralen, vergelijkbare foodtrucks neerzetten en hun boekingen strak managen, ligt de kracht van ZeeZout juist ook in de opzet. Het festival denkt bewust na hoe de ruimte zo interactief mogelijk gemaakt kan worden. De Edge stage bijvoorbeeld loopt in een vierkant rond, met de DJ-booth in het midden. Artiest Inafekt, klaar met zijn set, bevestigt dat: doordat publiek en DJ elkaar omringen, voelt het veel meer als een co-creatie dan als een klassieke setting waarin de DJ zendt en het publiek ontvangt. Dat heeft direct invloed op hoe hij zich achter de draaitafels voelt.

Het terrein van De Tuinen van West draagt bij aan die sfeer. Een speeltuin, een viaduct waar je onderdoor loopt om bij een ander deel te komen, grote stenen trappen met een podium, en stukjes bos waarin een stage verstopt ligt. Het geheel voelt bijna als een adult playground. Terug bij de Edge stage zorgen de melodieuze pianotonen voor een vage herinnering. Eén die bijna doet denken aan het tussen de bussen meewandelen tijdens de Love Parade begin jaren 2000.

Naast de muziek krijgt ook het maatschappelijke karakter een plek. Er zijn activatie stands die aandacht vragen voor Gaza, maar ook voor het bespreekbaar maken van baarmoederhalskanker. Mede-organisator Annerieke benadrukt: ,,Het is belangrijk dat mensen op zo’n dag genieten van plezier en vrijheid. Tegelijkertijd is het ook goed om je bewust te zijn dat dit niet vanzelfsprekend is. Als wij daarin een statement kunnen maken, doen we dat graag.” Het past binnen een bredere trend waarbij evenementen, die afhankelijk zijn van dubieuze aandeelhouders, steeds bewuster kijken naar hun partners en impact. Des te meer is het bijzonder dat een onafhankelijk festival als ZeeZout intrinsiek gemotiveerd blijft om positief bij te dragen.

Complimenten zijn er ook voor de boeker. Opvallend is hoe breed en tegelijk harmonieus de stijlen op de verschillende stages zijn. Van breakbeat met typische techno click-snare rolls tot de house-tempo’s van Makam & TAFKAMP. Waarbij de synthesizer, ondanks de lagere BPM’s een diep techno ritme lijkt te maken in plaats van een house achtige melodie. Alles komt telkens samen binnen dezelfde familie. Hierdoor valt geen enkele stage uit de toon.

ZeeZout is bovendien een festival dat overeind blijft waar veel anderen sneuvelen of zo vercommercialiseren dat hun identiteit vervaagt. Dat het festival al jaren meedraait, zie je terug in het publiek. Jongeren staan naast dertigers en veertigers, die al zoenend en schurend, zich even overgeven alsof de morgen niet beloofd is. Tegelijkertijd groeit ZeeZout mee met de tijd. Bijvoorbeeld door bewust artiesten te boeken die passen binnen de huidige popcultuur. Daarnaast weet het een goede balans te bieden tussen vrouwelijke en mannelijke artiesten. ZeeZout doet dit zonder zichzelf daarvoor op de borst te kloppen.

Als de avond valt en de mensenmassa op de heuvel toeneemt, begint de Hill steeds meer op een amfitheater te lijken. Met DJ Gigola en MCR-T B2B als gladiatoren. Ze halen alles uit de kast om er een waar schouwspel van te maken. Met ongeëvenaarde MC-skills, remixes van Alice Deejay, Benny Benassi, Darude – Sandstorm en een kwartier lang Russian Hardbase jagen ze de menigte verder op. De gemoedelijkheid van het festival is ook terug te vinden achter de draaitafels: het duo speelt een half uur langer door dan gepland, terwijl de andere headliner: Partiboi69, geduldig wacht en vol enthousiasme meegaat in de flow.

Wanneer hij eindelijk het stokje overneemt, maakt hij zijn reputatie meteen waar. Als een echte rockster, inclusief shaggy kapsel en een fles Patrón Tequila, betreedt hij het podium. Op social media bereikt hij langzamerhand een cultstatus, Door zijn viraal achtige manier van muziek maken. Waarbij hij gehaaid, absurdisme met een vleugje obsceniteit combineert. Met een knipoog naar MCR-T mixt hij Buurman uit Berlijn (MCR-T ft. Joost) in, en behoudt zo de energie. Partiboi69’s stage presence, is nog lang geen uitgeblust trucje. Zichtbaar geniet hij van het uitzinnige publiek, de rookmachines en de rode lichten die er doorheen bewegen. Als hij aan zijn laatste nummers komt, schreeuwt hij nog een paar keer: “Ziiieee-Zout, I love you.” Wetende dat het einde nadert, kan het publiek alleen nog maar – hopelijk vele jaren – de liefde aan ZeeZout terug verklaren.