Bij de Witte Gei’t-avonden speelt elke muzikant maximaal twintig minuten. Dat is aan Gerhardt goed besteed. Vlak voordat iedereen denkt dat Gerhardt aan zijn muzikale avontuur gaat beginnen, loopt hij weer het kleine podium af. ,,Die introductie kon beter”, zegt hij. Hij zet de muziek van 2001: A Space Odyssey op en laat de persoon met de diepste stem van de avond zijn naam omroepen. Dan komt Gerhardt opnieuw naar voren, en laat hij vele verschillende stijlen horen met slechts één akoestische gitaar. Daar kun je uit opmaken dat hij alle vaardigheden bezit. Goed doortimmerd songwriterwerk dat inhoudelijk hout snijdt en welkom ontvangen wordt door het aandachtige luisterende publiek. Het doet Gerhardt allemaal goed. Op één van z’n akoestische songs pakt hij uit met het geluid van bijna een volle band, de ruige kant van americana. Het is veel meer dan alleen maar spelen op een akoestische gitaar. Op de laatste twee nummers doet ook Sophie Janna mee, en hoor je twee rasechte songwriters die met bezieling het publiek meevoeren.
Witte Gei’t is een wekelijkse songwriteravond in De Nieuwe Anita Amsterdam die al jaren bestaat en telkens door iemand anders wordt gepresenteerd en samengesteld. Deze keer is het de beurt aan Sophie Janna, die deze avond zelf ook één van de optredende muzikanten is. Het is een avond waar je als muziekliefhebber wordt getrakteerd op onvervalste en onversterkte muziek. Je ziet een directe lijn tussen de minstrelen van eeuwen geleden en deze muzikanten. Naast Sophie Janna en Gerhardt is er ook een optreden van het Haarlemse Junebug. De optredens zijn niet in de theaterzaal van De Nieuwe Anita, maar direct in de ruimte waar je binnenkomt en die heel veel weg heeft van iemands huiskamer.
Gerhardt
Akoestische songs waar de americana in doorklinkt
Junebug
Sympathieke countryfolk uit Haarlem
Junebug bestaat uit een jong tweetal en ze komen uit Haarlem. Ze heten Fenna Vissers en Yaniv de Jong en maken countryfolk. Op deze avond speelt Quentin Dean van Them Pecking Boys mee op de banjo en dat laatste geeft deze prille band precies de vaart die het nodig heeft. Junebug is een tweetal met veel potentie. Bij grotere optredens komt er doorgaans drums en bas bij, maar ook in deze bezetting weet Junebug de aandacht vast te houden. Zangeres Fenna zingt met overtuiging zonder moeite over de drie snaarinstrumenten heen en de harmonieën van Yaniv zijn een mooie toevoeging. In de twintig minuten dat het drietal speelt spelen ze zowel rustige nummers maar ook enkele songs waar pit in zit.
Sophie Janna
Greenwich Village
Sophie Janna speelt vooral eigen liedjes en één Ierse folktraditional. Ze laat She Moved Through The Fair horen. Het zijn een aantal nummers van het album dat ze later dit jaar gaat opnemen, waarvan ze in eerste instantie er zelfs één vergeten is en waarbij gelukkig iemand uit het publiek de titel roept. Het levert bij Sophie zoiets op van: ‘Oh ja, die kan ik ook nog!’ Net als bij het optreden van Sophie levert de avond misschien wel een gelijkenis op. Of om in de woorden van Gerhardt te spreken: ‘Op dit Amsterdamse podium voelt het alsof je in het New York van de jaren zestig in Greenwich Village bent. Onversterkt, eigen gemaakte liedjes en een hele verzameling birds of paradise die het fijn hebben samen, maar dan in hartje Amsterdam.’ Dat Witte Gei’t, en De Nieuwe Anita, nog maar lang moge bestaan.